Ik ben verliefd op hem geworden. Ik zag hem. Ik wil hem. Ook al weet ik dat het onmogelijk is. Hij is te oud en woont te ver. Hij is alles voor me. Ik help hem. En hij helpt mij. Voor zo ver we kunnen
Ik sloot de videochat af. Ik vind hem leuk. M...
Ik voelde me veel beter dan gisteren. Het is 1 augustus. De zomer gaat snel voorbij. Zeker als je verliefd bent. Morgen vertrek ik met tante Margrit naar zee. We slapen in een oude staan caravan. Ik vond dat leuk. We deden dat iedere zomer. En misschien mag hij weer langskomen. Dan zie ik hem voor de tweede keer. Ten minste als hij niet druk is met werken of zijn sport. In tegenstelling tot mij was hij enorm goed in lopen en spurten. Ik was dan misschien wel beter in zwemmen. Denk ik. Wat boeit dat nu. Ik heb al maanden niet meer gaan trainen in het zwembad. Ik opende messenger in mijn gsm. 'heb je zin om te bellen?' 'Ik wil mijn schatje altijd zien', antwoorde hij terug. Ok dat was heel lief. Ik wist zoals gewoonlijk niet wat ik moest zeggen toen ik hem zag. Zijn haar lag weer schattig. Ik vond het grappig hoe ik hem schattig vond. Wat verwacht je anders van me. Hij is een kop groter dan mij. Drie jaar ouder. Tien keer zo sterk. En hij deed altijd zo lief.
Het is avond. Ik was aan het nadenken. Ik dacht terug aan de eerste keer dat ik hem sprak. Of schreef. Die woorden. Die woorden die hij die dag schreef. Hij klinkt zo duister. Het maakte me eigenlijk stiekem bang. Wat bezielde me zelfs om terug te antwoorden op zo'n creepy gast. Zou het dan toch waar zijn. Waar zijn dat Satan of een of andere duivel bestaat. En waarom zou hij me dan verliefd laten worden op hem. Of hij op mij. Of zie ik iets over het hoofd. Is dit een les voor later misschien? Ik dacht hier niet graag over na. Maar hoe meer ik verliefd werd. En hoe meer ik naar hem verlangde. Werd alles enger. Alsof je steeds dieper valt in de put van Alice in wonderland, maar nooit de vloer raakt. Tot je uiteindelijk zo lang aan het vallen bent. En zodra je de grond dan toch voelt... duurt het maar een seconde. Want daarna voel je niets meer.
Dagen en nachten vlogen voorbij. Het was eindelijk zo ver. Ik stond te wachten op het treinstation. Het regende een beetje. Het station in Oostende was best groot. Ik zag de trein aankomen. Mijn hart bonkte in mijn keel. De trein stopte. En voor ik het wist zag ik hem. Hij stapte af. En voordat hij iets kon zeggen kuste ik hem. Ik had hem gemist. Zijn lippen, zijn zachte wangen, zijn tong. Zijn schattige haar en alles van hem. Ik wilde hem niet meer loslaten. Je zou het kunnen vergelijken met een klein meisje die een puppy kreeg en hem niet met rust liet. "Mijn klein lief, cute meisje", fluisterde hij.
Hoi, hoi. Ikke weer. Ik heb een reden waarom ik maanden niet heb geupdate. Ok eigenlijk nie. Miss toch een beetje. Ik had in totaal maar 68% en ik beloofde mijn ouders meer te halen voor mn laatste trimester. Dat is zo ongeveer gelukt maar ik zit nu nog steeds in de examens. Sinds een paar maanden heb ik ook weer een vriendje. Niet dat dat zo veel tijd neemt maar ik had gwn geen zin om te schrijven. Ik had een paar optreden met mn vrienden en onze band. (Beroemd gaan we nooit worden we spelen gwn covers) and last but not least. Ik ben 15 nu. het laatste trimester/semester is altijd het druktst. thx voor het wachten en jammergenoeg binnen enkele hoofdstukken is dit boek ten einde. XOXO ly all
greetz from Lucy
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
