Fall in love with a 17 year old boy (dutch)

the end

In ons huisje liet ik hem zijn slaapplaats zien. Hij begon uit te pakken. Hij kwam dichterbij. Hij grijnsde. Hij haalde iets uit de linkerkant van zijn zak. Ik keek naar het ding dat in zijn hand lag. Mijn ogen werden groot. "Mijn moeder heeft me die meegegeven, voor het geval dat ik mezelf niet langer kan houden. Voor de veiligheid." Ik giechelde. "Sorry, maar daar ben ik lang nog niet klaar voor. "Dat weet ik toch mijn schatje." Ik kroop dicht tegen hem aan. Ik keek omhoog. Ik wilde hem kussen, maar hij is veel te groot. "Je hebt zo'n schattige puppy oogjes", hoorde ik opeens. "Als je wil tongzoenen moet je dat gewoon zeggen." Hij tilde me op. Ik zat in zijn armen. En ik kuste hem. Zo zalig. Ik werd wakker. Ik voelde iets prikken in mijn rug. Mijn ogen werden meteen groot. Nee wtf... Ja ik had gelijk. Niet dat het slecht voelde. Die dag verliep snel. Veel hebben we niet gedaan op koppeltjes dingen na. Maar iets zat hem dwars. Ik wist niet wat. Tot de dag erna. Hij was gisterenavond vertrokken. Een lang bericht. En ik wist wat erin stond. Ik zag het aankomen. Hij heeft me nooit gelooft. Hij heeft nooit van me gehouden. Hij kan er niets aan doen. Het was leuk. Ja, dat was het. Hij is half doof. En ik was half blind. De zomer was voorbij. En mijn eerste relatie ook.

Ik heb niet meer veel van hem gehoord. Behalve scheldwoorden. Maar het maakt niet veel uit. Ik vergeef het hem. Het was tenslotte ook mijn schuld. Denk ik.

(1 jaar later)

Het is een jaar geleden. Mijn eerste liefde. Mijn eerste vriendje. En het werd allemaal een hel. Ik was blij dat het uit was. Maar ik ben ook bang van hem. Ik heb niet gelogen. Ik heb echt niet gelogen. Het is gewoon iets wat niemand meteen gelooft. Gelukkig is dit jaar alles goed geworden op mijn nieuwe school. Ik ben van bijna al mijn problemen verlost. Ik heb nieuwe vrienden. En ik ben dol op mijn school. Ik heb geen nieuw vriendje. Maar ik heb mijn beste vriend Byron terug. En met ons groepje, en ook tegelijk onze band gaan we overal tegenaan. Live a life you will remember. And never give up to love. Het spijt me. Mijn eerste life. Het spijt me dat ik je pijn deed. Maar liegen heb ik niet gedaan. Dat is het enige wat ik je zeg. Liegen is voor fake people. Dus bedenk goed. Je deed jezelf ook pijn. Maar blijf leven alsjeblieft. Pleeg geen zelfmoord. Wie weet of je nu nog leeft. Doe niets doms. Het leven is te mooi. XXX Loeka

Bedankt voor dit boek te lezen. Het was heel moeilijk en emotioneel om te schrijven. Daarom heeft het ook letterlijk een jaar geduurt. Mijn volgende boeken zullen wel er gemakkelijk uit komen. Dit is het einde van dit verhaal. En ja het is mijn schuld dat het uitging. Hij heeft alle recht om me te vermoorden of pijn te doen. Weet alleen dat ik terug vecht. En ik zal je altijd vergeven. Maar het leven gaat door. Heb je zelf problemen met liefde laat het me weten. Geloof me je wil niet weten hoe mijn liefdesleven in elkaar zit. Een tiener zijn is de hel right? XD thx for reading. Luvvvv ya all!!! XOXO