- Noga mnie boli! - usłyszałem żałośne nawoływania, które nie chciały ustać od pół godziny. Westchnąłem ciężko, przecierając zmęczoną twarz, po czym zszedłem na dół. I znowu ten zapach. Nh...
- No w końcu! Daj mi coś na tę jebaną nogę i zrób mi jedzonko, bo umrę z głodu! - pisnął chłopak, rzucając we mnie pustą puszką po piwie. Wywróciłem oczami i złapałem odpad, który potem wyrzuciłem do kosza na śmieci.
- I wyruchaj, bo mnie boli też podbrzusze. - powiedział, wyciągając do mnie ręce. Pokazałem mu środkowy palec i przyniosłem zaraz jakąś tam maść od Mafurii.
- A może byś mi posmarował? - prychnął oburzony, patrząc na mnie.
- Nie jesteś księżniczką... I wolę nie zbliżać się do ciebie. - wymamrotałem, jednak i tak przystąpiłem do smarowania mu lekko opuchniętej nogi smarowidłem.
- Gdzieś jeszcze? - zapytałem cicho, oddychając przez usta, żeby przypadkiem nie rzucić się na nieustannie napaloną omegę.
- Nie, dzięki. -odpowiedział, głaszcząc mnie po głowie, za co został spiorunowany wzrokiem i dopiero wtedy zabrał rąsię. Wstałem z podłogi i wróciłem do kuchni, by zabrać się za robienie śniadania.
Właśnie byłem w trakcie zalewania herbaty, gdy poczułem mniejsze ręce, które oplotły mnie w pasie. Wzdrygnąłem się lekko i spojrzałem na Rujiego.
- A ty co?
- Proszę, pomóż mi. Nawet z gumą. Proszę. - wyszeptał cicho, ściskając w dłoniach moją koszulkę. Westchnąłem ciężko, krzywiąc się.
- Śniadanie...
- Poczekam. - powiedział jeszcze i zaraz potem pokuśtykał do salonu, gdzie znowu zawinął się w koc. Wróciłem do roboty i już po chwili siedzieliśmy razem i spożywaliśmy prowizoryczny posiłek złożony z parówek i tostów z masłem.
W końcu skończyliśmy, więc odniosłem naczynia do zmywarki. I znowu Isao. Westchnąłem po raz setny dzisiejszego poranka, patrząc na niego.
- To naprawdę boli... - wymamrotał i popatrzył na mnie tymi wielkimi zielonymi oczami.
- Ach, kurwa. Żeby to mi było ostatni raz. - warknąłem i złapałem go za rękę, by następnie pociągnąć do sypialni na górze.
