Yolculuk ; her zaman düşündüm onu.
İçimde bu azgın dâvet ne demek ?
Oraya , nerdeyse güneşin sonu ,
Uçmak , kayıp gitmek , kaçıp dönmemek.
Altımdan kaydırdı bir el minderi ;
Herkes yatağında , ben ayaktayım .
Bir gece , rüyada gördüğüm yeri ,
Gözlerim yumulu , aramaktayım.
Beni çağırmakta yabancı dostlar ;
Bu dostlar ne güzel , dilsiz ve adsız
Eski evde , şimdi başka bir ev var :
Avlusu karanlık , suları tadsız .
Her akşam , aynı yer , aynı saatta ,
Güneşten eşyama dülen bir çubuk ;
Yangın varmış gibi , yukarı katta,
Arkamdan gel diyor , sessiz ve çabuk !
Başım ; artık onu taşımak ne zor !
Başım , günden güne kayıtsız bana .
Dalında bir yaprak gibi dönüyor ,
Acı rüzgarların çektiği yana ...
(1973)
NECİP FAZIL KISAKÜREK
En sevdiðim þiirlerden biridir, Necip Fazýl'ýn yolculuk þiiri.
Gitmek isteyipte gidemeyenlerin þiiridir hazırlanıpta vazgeçenlerin şiiridir. kafası karışık olup yazamayanların şiiridir bu şiir .sevdiğini haykırırsan o sevgi olur ya da senin tanımınla
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇÖLDE Kİ ADAM
Nezařaditelné"İnsanları zorlayan o küçük beyninide alıp git buradan !" Küçük adamın söylediği ilk cümleydi bu. Hayatla bağını koparmaya ramak kalmış bir adama karşı. Karşısındaki çehrenin bakışları hiçbir şekilde unutamayacağı keskinlikteydi. Hüznünün berraklığı...
