The Lost Boy(BTS Fanfic-Jungkook Love Story)Tagalog

We resign

Stephanie's POV

Umupo ako sa isang upuan at huminga ng malalim.Di ko alam kung paano ko itatago ang nangyari kay Jungkook...Jungkook,please bumalik ka na...

"Ano ng mangyayari...??"Bulong ko sa sarili ko at umiyak nalang muli.Hindi ko parin matanggap ang nangyari.Paano kung may mangyaring masama kay Jungkook...Diyos ko,di ko mapapatawad ang sarili ko sa ginawa ko.

"Steph..."

Tumingin ako sa taong nagsalita,walang pakialam kung mukha akong basura ngayon.

Nagulat ako ng tumambad sa harapan ko ang malungkot na si Jimin.

"B-Bakit..?"Tanong ko ng pabulong dahil alam kong galit parin siya sakin.Ako ang sinisisi niya sa lahat ng nangyari kay Jungkook.Pero totoo siguro na ako nga ang may kasalanan.

"Pasensya na sa mga nasabi kong masama sayo...I just snapped nung nalaman ko yung nangyari kay Kookie...I'm sorry Steph,Di ko sinasadya"Sabi niya at tumabi sakin.Ngumiti ako pero halata parin ang sakit.

"Naiintindihan kita,Jiminie.Alam ko namang mahirap ang pinagdadaanan niyo ngayon.Di kita masisisi kung magagalit ka sakin...Siguro talagang kasalanan ko kung bakit nagkaganon si Jungkook..."Sabi ko at lalo lang umiyak.Niyakap niya ko pero patuloy lang ako sa pag-iyak.

"Shh...Sorry.Di mo kasalanan yung nangyari kay Kookie,ginawa niya lang ang gagawin ng sinumang tao na nandun.Mahal ka niya kaya ka niya niligtas.Kaya dapat maging matatag ka para sakanya,para samin..."Pag-comfort niya sakin na gumana naman.Pinunasan ko ang mga luha ko at tumingin sakanya ng nakangiti.

"Salamat Jiminie..."Sabi ko at niyakap siya.

"STEPH!!JIMIN!!THE DOCTOR IS OUT!!"Biglang litaw ni V.Dali-dali kaming tumakbo sa kwarto kung nasaan si Jungkook at hinintay ang balita ng Doktor.

"Doc!How is he?!"Daling tanong ni Namjoon.Lahat kami ay naghihintay ng sagot ng Doktor pero bakas sa mukha niya ang pagkalungkot.Hindi...

"Sorry to say,Mabuti ang lagay ni Mr.Jeon pero...He have an amnesia..."

What?!

Natigilan ako.Parang huminto ang oras.Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko.Masaya ba kasi buhay siya o iiyal ba ko sa lungkot kasi may amnesia siya...Di ko na alam.

"...W-What..?!Doc!You're kidding,right?!Hindi pwedeng magka-amnesia si Jungkook!!Malakas siya!!Di yun totoo!!"Biglang sigaw ni V na halos nagwawala na.Umiiyak na siya ng sobra pero kahit ang ibang members ay di rin makagalaw.Lumapit ako sakanya at niyakap siya ng mahigpit.

"Yahh...Don't act like that.Alam mong ayaw ni Jungkook na nakikita kayong ganyan.Dapat kang maging malakas V.Diba ikaw ang mood maker?Dapat maging matatag ka...Para sa mga kaibigan mo...at para na sa Maknae niyo.."Sabi ko habang pinipigilan ang mga luha ko.Alam kong masasaktan lang lalo si Jungkook kung makikita niya kaming ganito.

"Pero...Si Kookie...Di niya na kami maalala..."Bulong niya na lalo lang nagpalalang sitwasyon ko.Tuloy-tuloy ang pagtulo ng luha ko pero di ko parin binibitawan si V dahil alam kong pagbinitawan ko siya.Mamawala na siya.

"Shh..Tama na,okay lang yan...maalala niya kayo.Sa tamang panahon,babalik rin ang mga ala-ala ni Jungkook.Maalala niya kayo...tayo..."Sabi ko sakanya at hinawakan ang kamay niya.Hinarap ko ang iba at inilabas ang natitira kong lakas para ngumiti ng totoo.

"Don't worry...Everything's gonna be okay..."

I hope...

~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^~^^~^~^~^~^~^~^~^~

"Ayos na po ang lahat,Miss Mo yeon"Sabi ng personal secretary ko.Tumango ako sakanya at ngumiti ng bahagya.

"Are you sure?Di ba kami makakaabala sa iyo?"Tanong sakin ni Jin habang nakakunot ang noo.Ngumiti ako at umiling.