The Lost Boy(BTS Fanfic-Jungkook Love Story)Tagalog

Truth or Dare?

Stephanie's POV

"Stephanie!!"

"Ay putik!"Sigaw ko bigla.Eh sino ba naman di magugulat biglabiglang may tatawag sayo tapos lakas lakas pa ng boses,di naman ako bingi.

"Bwisit nayan Nuno!!Alam mong ayaw kong nagugulat eh!"Sigaw ko kay Jimin.

"Kaya ka nga ginulat eh.Wag mo rin akong tawagin ng nuno,kala mo kung sino 'tong tibo na 'to"Asar pa niya sakin.Aba!Ako daw tibo?!Atleast,di ako nagpost ng pictures ko na nakapanglalaking damit!Di katulad niyo na kumalat na pics na nakapambabae!

"Tche!Tumahimik ka nga!"Sigaw ko sakanya na halatang naiirita.Tinignan ko ulit yung pinipaint kong landscape at di na pinansin yung nuno sa tabi.

"Eto naman!!Tatanungin lang kita!May studio ka ba dito sa mansion mo?Tsaka kahit isang usb man lang na puno ng hiphop"Sabi pa ni Jimin.Umirap ako at hinablot yung flashdrive na pinuno ko ng hiphop dances at binigay sakanya kasama ng speaker.

"Turn left,sa third floor fifth room"Sabi ko sabay paint ulit.

"Tch,snob.Salamat ha!"Sarkastikong sabi niya sabay alis.Habang ako tuloy tuloy parin.Ito kasi ang hobby ko,magpaint.Marami pang iba akong hobbies pero ito ang isa sa pinaka paborito ko.

"Steph,pen at papel"Sulpot naman ni Suga na katabi ko na ngayon.Anong problema nila at basta basta nalang sumusulpot!Nakakagulat kaya!

"Ano bayan!?Nakakagulat naman 'tong mga 'to!"Sabi ko.Kumuha ako ng panulat at papel para kay Suga na alam na alam ko naman na gagawa nanaman ng lyrics.

" 'Lamat"Simpleng sabi niya at nagsimula ng magsulat ng kung ano man.

Wait..

"Why are you composing?"Mahina kong tanong dahil alam kong di parin sila nakakarecover.

"Sabi ng doctor,temporary amnesia,not forever.Sinong may sabing di kami babalik?I'm just being ready.Malay mo after a year or so bumalik ang memories ni Jungkookie,edi siguradong gusto niya rin bumalik sa career niya.Maiintindihan naman yun ng bighit at siguradong papayagan ulit kami.Ayaw ko rin kalimutan ang ARMY.If what I think will happen,mas okay na na may ready kaming iproduce na kanta.And hello?Ito lang ginagawa ko maliban sa pagtulog"Napakahabang sagot niya.Pero totoo nga naman.He's only thinking ahead,bat ang bitter ko?Di naman habang buhay ng may amnesia si Jungkook eh.

Tumahimik nalang ako at nagpatuloy sa pagpipinta pero daldal talaga ni Lolo eh-_-.

"Ikaw di ka ba babalik once na bumalik na memories ni Jungkookie?"Tanong niya.Huminto ako sandali at tumingin sakanya.

"...I really don't know...Pwedeng magalit sa akin si Jungkook once na malaman niya ang totoo...sa tingin mo ba kakayanin ko pang bumalik sa career ko ng galit siya sa akin?...I don't think I can,di ko parin napapatawad sarili ko..."Sabi ko at nagpinta ulit.Hay nako...ano ba naman yan.Puro problema nalang.

"Nagbibiro ka ba?Sa tagal 'kong nakasama si Jungkookie,never as in never ko pa siyang nakitang nagalit sayo.At alam kong gusto mo ang career mo...mas masasaktan si Jungkookie kapag di mo pinagapatuloy yun.."Sabi niya.Napatingin ako sakanya at ngumiti ng maliit.

"..Sana nga'y mapatawad niya ako pag naalala niya na lahat..."Sabi ko at tumingin sa ginagawa ko..

I didn't know why pero lahat ay blue...kahit ang mga bulaklak ay asul,pati narin ang mga puno...It clearly represents my loneliness...

"Damn it Jeon Jungkook...Dapat hinayaan mo nalang akong mamatay..."bulong ko sa sarili.Tapos alam niyo kung anong nangyari?

Muntik na akong masubsob sa ginagawa kong painting!!