The Lost Boy(BTS Fanfic-Jungkook Love Story)Tagalog

New Life

Jimin's POV

I heaved a heavy sigh as I stared out of the window on my room.

Everything is going down the hill.

Alam kong maraming nangyaring maganda pero kung tutuusin,lalo lang itong nag-papalala ng sitwasyon.

We lost Jungkook,our career and our dreams.Alam kung di pa huli ang lahat para mabalik ang lahat ng yon but I can't help to be negative.Kahit na ako lagi yung nag-sasabi na stay strong,I can also be weak.

Malayo na kami ngayon sa pinang-galingan namin,sa mga mahal namin sa buhay,sa pangarap namin...

In just one snap of a finger,our world turned upside-down.

Kung kailan nakilala na kami...kung kailan malapit na naming maabot ang mga pangarap namin...tsaka lahat ito nangyari...

"Just hold on for now...makakaraos din tayo dito like always..."Tumabi sakin si Suga Hyung.Kilalang-kilala niya ako,to the point na nahuhulaan niya ang iniisip ko and I guess I'm the same to him.

"I want to believe so...pero nag-aalinlangangan lang naman ako,mahirap parin kasi ang sitwasyon natin...Bakit ba kasi nangyari 'to satin?"Sabi ko at bumuntong hininga.

"Are you blaming Stephanie for this?"

"No!"Agad kong sagot.Napabuntong hininga ulit ako bago padaanin ang kamay sa mukha ko dahil sa stress.

"There's no way I can blame her...Kasi ako naman talaga may kasalanan eh...it's all my fault..."

That's right,It's all my F*cking fault...

*****************************
Jungkook's POV

"Jungkook,ano ginagawa mo mag-isa dito?"

Tumingin ako sa gilid ko at nakita si Stephie na nakangiti sakin.Why is she so beautiful?

"Wala,nag-papahangin lang..."Sagot ko at umusod para maka-upo din siya.

"Hmm.May gumugulo ba sa isipan mo?"Tanong niya at medyo nagulat ako.Pano niya nalaman?Am I being too obvious?

"I know you Jeon Jungkook since we're kids,you can't hide something from me"Sabi niya at napangiti ako.

If she knows me that much,then we really are close right?

"I guess so...di ko parin alam kung ano mismo yung gumugulo sakin...but I know that I should solve it,for all of us..."Sabi ko at nagulat nanaman ako nung niyakap niya ako.

"Jungkook-ah,alam kong marami kang problema na kinakaharap ngayon,but always remember na nandito kami para sayo..."Sabi niya sakin at ngumiti ako bago kumalas sa yakap niya.

"Salamat...can I ask you some questions then?"Sabi ko at ngumiti.Inirapan niya ako ng pabiro at tumawa.

"Sure,as long as hindi ka ma-stress"Sabi niya at tumango ako.

"Sino ang mga magulang ko?Can you tell me something about them?"Tanong ko at tumango siya.

"Si Tita Jeon Seong Hyun at si Tito Jeon Jung Han and of course si Kuya Jeon Jung Kwon.Ikaw ang bunso namin.Nakatira tayo dati sa Busan and we both go to one school,dun kita nakilala ang soon found out na magkapit-bahay lang pala tayo."Sabi niya.

Inisip ko ang mga sinabi niya at sinubukang alalahanin pero wala...wala talaga...

"Jungkook,don't even try to force yourself.Ang sabi ng doctor, temporary lang ang amnesia mo,it can comeback anytime now kaya don't force yourself.Wag mo kaming alalahanin.Kami dapat ang umaalala sayo,hindi ikaw,okay?"Sabi niya at tinapik ang likod ko.Ngumiti ako sakanya dahil napakabait niya sakin.Kahit di ko alam kung sino sya.