Demon girl (voltooid)

Hoofdstuk 4

"Oh, zei ik dat hardop?" Zei mijn moeder. "Ja" zei ik geïrriteerd. Ik wist dat ze iets achterhielden en ik zal er alles aan doen om er achter te komen. Toen ging de bel. "Als het die stalker weer is vermoord ik hem!" zei mijn vader. "Ik kijk wel" zuchtte ik. Ik liep naar de deur en keek door zo'n gaatje in de deur. Mijn vrienden stonden voor de deur. Chips! Dacht ik, ik ben ze helemaal vergeten. Snel opende ik de deur. "Sorry dat ik jullie achterliet" zei ik snel. Ivy keek me boos aan terwijl Liv en Luca moeite moesten doen om niet op de grond te vallen van het lachen. "De volgende keer dat je samen met je vriendje vertrekt mag je dat ook wel even zeggen hoor!" zei Ivy "en kunnen jullie stoppen met hinniken ik krijg hoofdpijn." Meteen stopte Liv en Luca met lachen, maar ze hadden nog steeds een big smile op hun gezicht. "Maar nu serieus, wie was die jongen?" vroeg Liv. "Is hij lief voor je?" "Hoe heeft hij je gevraagd?" "Wanneer heb je hem ontmoet?" Vragen vlogen van drie kanten op me af. "STIL!!!" schreeuwde ik. "Hij is NIET mijn vriendje, hij gooide een deur in mijn gezicht toen het brandalarm afging en trok me mee naar buiten" zei ik "praktisch gezien heeft hij je dus ontvoerd?" Vroeg Liv. "Ongeveer, hij ging maar niet bij de deur weg dus heb ik mijn vader verteld dat hij me lastigvalt en ja...." Zei ik. "Dat was het grappigste wat ik vandaag heb gezien, maar hoe is jullie klas?" "Erg leuk" "en gezellig" zei de tweeling. "Voor jullie ja" zei Luca "ik zit naast mister mysterious-die-niet-kan-praten." "Hoe heet hij?" Vroeg ik "I don't know, kan niet praten weet je nog?" Zei Luca geïrriteerd. "En hoe zag hij er uit?" "Mysterieus, met zwarte kleren en donkerbruin haar." Meteen moest ik denken aan de jongen op het schoolplein die me had aangestaard''. ''Wij gaan naar huis" zei Liv. "Ik ook" zei Luca en ze reden weg terwijl ik naar binnen liep. Ik besloot om lekker Netflix te kijken in mijn pyjama.
___________________
Het was al half vijf toen ik besloot om even te pauzeren. Ik ging zitten op mijn vensterbank en keek naar buiten waar ik een schim zag staan. Toen ik goed keek zag ik dat het die mysterieuze jongen van school was. Ik verwisselde snel mijn kleren en liep naar buiten toe. Maar hij was weg, tenminste dat dacht ik. Toen ik me omdraaide leunde hij tegen mijn huis aan. "Jezus christus!" Schreeuwde ik terwijl ik weg probeerde te rennen, maar met mijn onhandigheid struikelde ik over mijn eigen voeten en viel op de grond. "Ik weet dat ik er goddelijk uit zie maar dit is wel erg overdreven" zei de jongen. Ik keek hem vreemd aan. "Je zei Jezus christus Duh" ik noem deze jongen vanaf nu Mr. Arrogantie dacht ik. "Blijf je daar de hele dag zitten of ga je staan?" Vroeg de jongen geamuseerd. "Wie ben jij?" Vroeg ik "ik ben Hunter en jij? Zei hij "Skye, Skye Silva" zei ik terwijl ik opstond. "Waarom ben je hier?" Vroeg ik nieuwsgierig. "Ik eh... ik kwam toevallig langs" stotterde Hunter. "Ja, ja en ik ben een konijn, nu de waarheid" zei ik geïrriteerd "misschien later maar het is zeg maar een klein beetje soort van geheim snap je?" Zei hij. Ik keek hem vreemd aan maar hij zei niks meer. "Maar goed ik moet gaan, bye" zei hij en hij slenterde weg richting de schaduwen. Zodra hij helemaal omhuld was door schaduw verdween hij opeens. Ik stapte geschrokken achteruit, draaide me om en liep naar binnen. Dit was absoluut de vreemdste dag uit mijn leven dacht ik. Man, wat had ik het mis.
________________

Hi there! We willen jullie allemaal bedanken voor het lezen en stemmen van ons boek. Vinden jullie het een beetje leuk? We beloven dat er vanaf hoofdstuk 6 meer spanning en actie in komt
Xxx E. en N.