Demon girl (voltooid)

Hoofdstuk 13

Ik werd wakker met hoofdpijn. Ik had de eerste week op mijn nieuwe school 'overleefd'. Ik stond op en ging op zoek naar een aspirine tegen de hoofdpijn. Ik dacht aan alles wat er de afgelopen week was gebeurt. Ik was bang voor wat er nog moest komen maar ook boos op mijn familie en vrienden. Ze logen tegen mij met excuus mij te willen beschermen. Ik ga er van uit dat de twins ook in dit complot zitten want ze verhuisden ook altijd met ons mee als we weer eens  vluchtte.
De hele dag door kreeg ik appjes van Hunter en Luca en mijn ouder probeerde met me te praten. De enige die niet kwamen waren Ivy en Liv maar die begrepen waarschijnlijk dat ik niet wilde praten. Ik keek een paar films en deed bij uitzondering mijn huiswerk. 's Middags moesten mijn ouders ergens heen dus was ik alleen thuis. Ik besloot een voedsel voorraad aan te leggen zodat ik niet naar beneden hoefde. Gelukkig hadden mijn ouders net boodschappen gedaan dus was er veel te eten in huis. Tien minuten nadat ik weer boven was kwamen mijn ouders thuis. Ik hoorde ze beneden schreeuwen dat ik het eten weer in de kast moest leggen maar ik bleef gewoon zitten. Toen ging de telefoon. Na een paar minuten hoorde ik iemand, waarschijnlijk mijn moeder, naar boven lopen. "Skye? Mag alsjeblieft naar binnen? Het is belangrijk" zei mijn moeder. "Waar gaat het dan over?" Vroeg ik nieuwsgierig. Het bleef even stil en toen hoorde ik zacht gehuil. "Over Ivy en Liv" huilde mijn moeder. Ik stond op en liep naar de deur. Mijn hand zweefde boven de deurklink. Ivy en Liv zijn mijn beste vriendinnen maar ik was bang dat het maar een smoesje was om binnen te kunnen komen. Ik haalde de deur van het slot en liet mijn moeder binnen. Meteen ging de deur weer op slot. "Wat is er?" Vroeg ik. Mijn moeder zag er belabberd uit. Rode ogen van het huilen, haar haar in een wilde staart en haar huid een tint bleker dan normaal. "Je weet van de hunters, toch?" Vroeg mijn moeder. Ik knikte zachtjes. "De meiden zijn gevangen genomen door de hunters, ze willen dat wij onze demonen geven in ruil voor hun" zei mijn moeder zachtjes. Ik dacht er even over na en bedacht dat die ruil echt geen ramp is voor de mensheid maar dat de twins nooit meer terug kwamen wel degelijk een ramp was. "Dan ruil je ze toch gewoon?" Zei ik een beetje gepikeerd dat mijn moeder er zo'n drama van maakte. Mijn moeder keek omlaag. Aan haar houding was te zien dat ze teleurgesteld was. "Het probleem is dat de man waardoor ze gekidnapt zijn zich nauwelijks aan zijn deals houd. Ik hoop dat zijn zoon hem kan overhalen ze vrij te laten als we de ruil maken" zuchtte mijn moeder. "Zoon? Wat is zijn naam?" Vroeg ik. Mijn moeder lachte verdrietig naar me.  "Hunter" zei ze. Hunter, de mysterieuze jongen met het vreemde geweer, oftewel mister arrogantie. Hij wilde niet dat ik wist wie hij is. Hij wist van  dit plan af en ook dat ik anders was. Ik ben degene die ze echt willen hebben. En mijn beste vriendinnen zijn mijn lokaas. Wat walgelijk. En het ergste is nog wel dat het werkt. Ik ga mijn meiden redden en niemand houd me tegen.
____________
Hey! Weer een hoofdstuk erbij. De beloofde actie komt er aan! Vergeet niet ons andere boek te lezen met korte verhaaltjes en tot volgende week
Xxx E. en N.