Demon girl (voltooid)

Hoofdstuk 10

We liepen samen naar buiten en ik pakte mijn scooter. Ik keek om me heen en toen kwam Hunter aanlopen met zijn oude krakkemikkige......damesfiets! Ik kwam niet meer bij van het lachen. Ik bedoel zo'n mysterieuze jongen met een damesfiets! Dat is gewoon te grappig voor woorden. Hunter keek me geïrriteerd aan. Eigenlijk is het best sneu voor hem en ik probeer echt te stoppen met lachen maar ik heb een beetje de slappe lach. "OMG! Waarom pest je hem dat is zielig" hoorde ik opeens achter me. Ik draaide me om en zag de grootste heksen ter wereld; Jessica, Jennifer en Daphne. "Wat?" Vroeg ik heel onschuldig en lichtelijk geïrriteerd. "Dat je niet mag pesten, duh!" Zei Jessica de opperheks. Ik rolde met mijn ogen en zuchtte. Dit is echt zo irritant en zo'n tijdverspilling. Toen liepen de meiden langs me. Daphne liep tegen me aan en keek mij toen boos aan. Toen begonnen ze Hunter te vertroetelen, ze aaide zijn haar en knuffelde hem terwijl ze vroegen of hij oké was. Zijn gezicht was onbetaalbaar, hij keek nog geïrriteerder dan hij naar mij keek. Toen hij zag dat ik toekeek mimde hij 'help me' naar me. Ik glimlachte en liep op hem af. "Ik denk dat het prima met hem gaat en dat hij nu wel naar huis wil" zei ik en glimlachte heel nep naar de heksen. Ze keken me boos aan en vroegen toen in koor aan Hunter of dat waar was. Hunter knikte zo hard dat zijn hoofd er bijna afviel. De heksen keken eerst teleurgesteld en toen keken ze mij boos aan. "Oké" zei Jennifer "ga maar snel naar huis dan en tot morgen" ze draaide zich om en de andere twee volgde haar. Toen liepen ze naar mij toe. "Bemoei je niet met onze zaken of die van Hunter want je raakt diep in de problemen" siste Jessica. Toen liepen ze weg. Ik keek ze na, haalde mijn schouders op en wilde weg rijden. "Skye!" Riep Hunter. "Waaaaaaaat?" Vroeg ik. "Het spijt me dat ik niet meer kan vertellen en dat die make-up dozen zo tegen je deden" zei Hunter terwijl hij schuldig omlaag keek. "Het is oké" zei ik en ik gaf hem een knuffel. Toen liep ik naar mijn scooter en reed weg. Ik keek nog een keer achterom en zag dat Hunter me als een standbeeld met een dromerige glimlach na stond te kijken.
______________
Toen ik thuis kwam. Liep ik meteen door naar mijn ouders om wat vraagjes te stellen. "Ik wil jullie wat vragen en ik wil eerlijke antwoorden en jullie mogen me niet tegenspreken" zei ik tegen mijn ouders terwijl ik ze met samengeknepen ogen aankeek. Mijn ouders keken elkaar angstig aan en keken daarna mij angstig aan. Wat ik niet begreep want ik zag er toch niet zo eng uit. "Oké, nou er is dus wat op school gebeurd" zei ik. En toen vertelde ik alles wat er vandaag was gebeurd. Toen ik klaar was keken mijn ouders me verdrietig aan. "Het spijt me lieverd maar we kunnen echt niets zeggen het is voor je eigen bestwil" zei mijn moeder en mijn vader knikte instemmend. "Urgh" zei ik geïrriteerd "het voelt net alsof iedereen iets voor me achterhoud jullie, Hunter..." maar vader kapte me af. " Zei je nou Hunter?" Vroeg mijn vader achterdochtig. "Hoe ziet hij er uit?" Vroeg mijn vader nog steeds achterdochtig. "Nou hij heeft zwart haar en blauwe ogen en hij is heel mysterieus" antwoordde ik. "Vanaf nu wil ik dat je niet meer met Hunter praat of hem tegen komt" zei mijn vader boos.
_______________
Hey! Een extra hoofdstuk zoals beloofd. Hopelijk vinden jullie het leuk. En zoals gewoonlijk ook weer een clifhanger!😈😈😈😈😈😈😈😈😈 sorry! Vergeet ook niet ons andere boek te bekijken. Het zijn allemaal korte verhaaltjes. Alvast bedankt
Xxx E. en N.