Demon girl (voltooid)

Hoofdstuk 9

"Nou, de directeur vroeg of ik je in de gaten wilde houden" zei Hunter "hij is bang dat je wegloopt zonder te werken." Daar dacht ik even over na. Toen besloot ik dat dat niet het antwoord was dat ik wilde horen en omdat ik moe en boos was besloot ik kinderachtig te gaan doen. "Dat bedoelde ik niet" zeurde ik "wat dan wel?" Vroeg Hunter. "Je houd me al in de gaten sinds ik hier op school ben!" zei ik. Ik was nog al chagrijnig en had dus niet zo veel geduld. "Ik hou je niet in de gaten" zei Hunter terwijl hij langzaam rood werd. "Waarom ben je dan al twee keer bij mijn huis geweest zonder goede reden?" Vroeg ik. Ik sloeg mijn armen over elkaar en wachtte op een antwoord terwijl Hunter leek na te denken over wat hij zou zeggen. Net toen Hunter zijn mond open deed vloog de deur open en stapte er een roze poedel naar binnen. Hunter klom gillend als een meisje op de wasbakken. Ik keek hem vreemd aan en wilde net naar de poedel lopen toen hij begon te flikkeren. Toen ik goed keek was de poedel opeens twee keer zo groot, en hij bleef maar groeien. Ik liep langzaam achteruit en probeerde niet in paniek te raken. Ik ben niet bepaald histerisch maar als een schattige roze poedel opeens in een reus veranderd is het erg lastig om rustig te blijven. Toen merkte ik dat het gegil van Hunter was opgehouden. Ik draaide me om. Hij had een vreemd geweer vast! Dat was voor mij het moment om even op zwart te gaan.
____________________

Na een tijdje (geen idee hoe lang) kwam ik weer bij. Ik zag iemand boven mijn hoofd hangen maar ik had geen idee wie dus besloot ik hem te slaan. Zodra het hoofd verdween sprong ik op en nam een soort ninja-houding aan. Toen zag ik Hunter met een bloedneus. "Kan ik nooit normaal met jou omgaan zonder geslagen te worden!" Riep Hunter. Soms vraag ik me echt af of ik te vaak mijn moord-in-films (zie hoofdstuk 7) spelletje heb gespeeld. "Sorry!" Zei ik snel. Ik dacht na over wat er was gebeurt en bedacht me dat het niet normaal was dat Hunter op een roze mega poedel schoot met een soort lasergun. "Hallo? Aarde aan Skye" zei Hunter terwijl hij met zijn hand voor mijn hoofd zwaaide. "Watte?" Ik was nog een beetje duizelig dus ging ik weer op de grond zitten. "Of je oké bent" zuchtte Hunter. "Ja, ja ik ben oké" zei ik. "Maar jij moet me nog wel dingen uit gaan leggen want dit was niet normaal!" Hunter keek angstig, alsof ik zijn grootste geheim heb ontdekt. "Ik eh... ik, ik, ik moet gaan!" Stamelde Hunter. Hij sprong op en wilde weg rennen maar ik pakte zijn mouw vast en trok hem terug. "Nee, jij blijft hier totdat ik alles begrijp" zei ik streng. "Skye, je begrijpt niet hoe gevaarlijk dit is. Als ik het nu vertel komen we beide diep in de problemen, snap je?" Zei Hunter wanhopig. Ik zag dat hij het meende en ik wilde ons niet in de problemen brengen maar ik ben gewoon nieuwsgierig van aard. "Kan je ook niet een klein beetje vertellen wat er is gebeurt?" Vroeg ik met mijn grootste puppy oogjes. Ik weet niet wat er in hem omging maar hij stemde ermee in om me op zijn minst iets te vertellen. "Ik ben een DemonHunter" zei Hunter. Ik begon te giechelen en dat ging over naar lachen. Hunter keek me vreemd aan. "Wat is er zo grappig? Dit is serieus!" Zei Hunter. "Nou, je naam is Hunter en je bent een DemonHunter!" Giechelde ik. "Jij bent echt erg" zuchtte Hunter opnieuw terwijl hij opstond. "Kom, dan gaan we naar huis"
____________________

Hello! Sorry dat we niet hebben geüpdatet vorige week maar we waren een beetje druk ondanks de vakantie. Maar... we gaan een nieuw boek schrijven waar we random verhaaltjes posten. Daar schrijven we ook hoofdstukken van dit boek uit andermans P.O.V.  als jullie willen. Deze verhaaltjes worden onregelmatig geüpload als we tijd over hebben.
Xxx E. en N.