*Foto: Abyssus*
______________
Ik wilde iets tegen Hunter zeggen maar wist niet wat. Langzaam kwam mijn hand omhoog en legde ik mijn hand op zijn wang. "Het spijt me, echt, ik weet het gewoon niet meer" zei ik zachtjes. Hij keek me in mijn ogen en opeens kon ik niet meer rechtop blijven staan. Mijn benen leken wel spaghetti of zo. Hij kwam dichterbij met zijn hoofd en voor ik het wist waren we aan het zoenen. Na een tijdje hadden we allebei weer lucht nodig en terwijl we allebei aan het hijgen waren glimlachte we zo breed als maar kan. "Oké, je mag helpen" lachte ik zachtjes. En hij lachte mee. Toen vloog de deur open en liep er een man naar buiten met bloed aan zijn handen. Toen hij ons zag staan begon hij te glimlachen. "Goed zo Hunter. Breng haar maar naar de speciale kamer ik kom zo." Zei hij. Verdwaasd stond ik daar. Alles was nep. De kus, zijn aanbod alles. Ondertussen liep Hunter met mij naar beneden en ik was zo verslagen dat ik gewoon meeliep. Ik wilde niets meer doen. Alle energie die ik zonet nog in me voelde leek wel weggevlogen te zijn. We stonden stil voor een metalen deur met drie sloten. Hunter opende de deur en duwde me naar binnen. Ik keek een keer om en zag dat hij er net zo verdwaasd uit zag als ik. Wilde hij dit dan niet? Nee dan had hij het wel gezegd. Of was hij bang? Het maakte ook niet uit. Ik zal waarschijnlijk niks meer kunnen dan pijn lijden terwijl mijn familie en vrienden gemarteld of gedood worden. Zuchtend zakte ik tegen de muur. Ik hoorde een klik, en nog een, en nog een. Alle sloten zaten dicht en het was erg donker. Ik werd boos op mezelf. Waarom had ik geen zaklamp meegenomen? Ik was zo onvoorbereid. Hoe had ik ooit kunnen denken dat ik een kans maakte. Kwam het door die krachten van mij? Dacht ik dat ik onoverwinnelijk was of zo? Ik ben net een klein kind. Toen ik weer om me heen wilde kijken besefte ik opeens dat het veel te licht was voor een afgesloten ruimte. Ik draaide me om en moest moeite doen om niet te gaan gillen. Achter me stond een wezen dat ongeveer even groot was als een gemiddelde hond. Het lichaam was dat van een hond met pikzwarte haren, en waar het hoofd hoorde te zitten kwamen er rode vlammen uit zijn nek, in die vlammen zweefde een schedel van een of ander wezen dat ik niet kende. Hij stond in vuur en vlam en keek me aan. "Hallo meester, ik ben abyssus. Uw persoonlijke demon tot uw dienst" zei hij. Stomverbaasd keek ik hem aan. "Je praat!" Zei ik. Nog nooit had ik zoiets gezien. "Natuurlijk mevrouw, alle demonen met een meester kunnen praten." Zei Abyssus. Ik keek verbaasd. Ik had een persoonlijke demon. Ik, die niet eens van demonen af wist tot gisteren. Toen bedacht ik me iets. "Jij bent degene die mijn school in de fik stak!" Zei ik. Abyssus knikte vrolijk. "Uw keek zo verdrietig toen u naar binnen wilde gaan, dus dacht ik: waarom zou ik niet een klein brandje maken en haar weer blij maken?" Ik keek Abyssus aan. "Kan je sloten openen?" Vroeg ik hem. Abyssus keek meteen enthousiast naar de deur terwijl hij knikte. Hij liep naar de deur en ging met zijn neus langs de sloten. Zo schoten direct open. "Wauw, dat is geweldig Abyssus!" Zei ik enthousiast. Misschien kan ik Ivy en Liv toch redden. De deur zwaaide open en ik liep naar buiten. Zoekend keek ik om me heen. Op een van de deuren in de hal hing een bordje met 'gijzelaars'. Ik opende de deur en zag Ivy en Liv. Allebei waren ze zwaar gewond en Ivy was buiten bewustzijn. Hunter zat op zijn hurken naast haar. Ik pakte een mes en hield hem voor zijn keel. "Laat ze gaan en niemand raakt gewond" zei ik terwijl ik stond te trillen. Eigenlijk wilde ik dit helemaal niet doen maar ik maakte me teveel zorgen om mijn vrienden. "Ik doe ze niks Skye. Ik ben de enige reden dat ze nog leven" zei Hunter. Liv bewoog zachtjes. "Hij heeft gelijk Skye, hij zorgt ervoor dat we niet dood gaan aan onze verwondingen, hij is niet slecht" ik keek verbaasd. Waarom bracht hij me dan naar die cel?
___________
Cliffhanger!!! We gaan in de vakantie waarschijnlijk het verhaal afschrijven maar wij zijn allebei op vakantie en hebben geen wifi dus is de volgende upload waarschijnlijk vrijdag. See ya!
Xxx E. en N.
JE LEEST
Demon girl (voltooid)
ParanormalBij demonen denk je meestal aan enge monsters die je proberen te vermoorden. Nou dat is voor een gedeelte ook wel waar. Maar je hebt nooit het hele verhaal gehoord. Er zijn namelijk altijd twee kanten van een verhaal. In dit verhaal komt de goede ka...