FIRST LOVE

บทที่สิบเก้า - แฟนฉัน

"ไม่นอนหรอปั้น"

"นอนมองพี่ดินอยู่ค่ะ"

"นอนได้แล้ว พรุ่งนี้พี่ต้องทำงาน"

ฉันขยับตัวเข้าไปหาพี่ดินที่นอนเคียงข้างกันตามประสาคนเอาแต่ใจ แขนเล็กในเสื้อยืดสีเขียวขี้ม้าขยับขึ้นพาดเอวคนใกล้ตัว ศีรษะทุยขยับหนีจากหมอนขึ้นไปซบบนอกพี่ ก่อนริมฝีปากบางจะเอื้อนเอ่ยคำถามที่ค้างคามาตั้งแต่เมื่อกลางวัน

"พี่นุ่นจะหมั้นกับใครหรอคะ"

พี่ดินไม่ได้ตอบคำถามนั้นของฉันในทันที กลับกัน พี่เขาคว้าเอาตัวฉันออกห่าง ตาเรียวมองสบกับตาฉันพักหนึ่ง จากนั้นจึงถอนหายใจอีกหนึ่งเฮือกใหญ่ "ไม่รู้ดิ ก็คงจะแฟนมันมั้ง"

"หึงหรอ" พี่ดินถามคำถามทิ้งท้าย พร้อมกับลุกขึ้นนั่งพิงกับหัวเตียง "พี่พาไปได้นะ"

เพราะคำพูดของพี่ดิน ทำให้ฉันที่นอนอยู่แทบจะปีนขึ้นไปข่วนหน้ารุ่นพี่คนดีในทันใด "พี่ดินอย่าหึงปั้นแล้วทำมาเป็นประชดประชันสิคะ" ฉันพูดพร้อมกับลุกขึ้นนั่งข้างๆ เขา

ดวงตาพวกเรามองประสานกันพักหนึ่ง พี่ดินขยับตัวเข้ามาใกล้ๆ ระยะห่างของเราเริ่มลดน้อยลง สายตาของพี่ดินเลื่อนจากตาฉันลงมาที่ริมฝีปาก จนมือฉันที่รั้งอกเขาไว้เริ่มจะไร้ผล พี่ดินมองสลับไปมาอยู่พักหนึ่ง ค่อยๆ ลดระยะเข้ามาจนปลายจมูกชนกัน

ก่อนที่ฉันจะเบือนหน้าหนีเขา

หัวใจเต้นรัวภายในอกด้วยความรู้สึกผิด ความเสียใจเริ่มถาโถมเข้ามาหา น้ำตาที่เคยแอบซ่อนอยู่ภายในตั้งท่าจะไหลออกมาอีกครั้ง หากมือหนาของชายหนุ่มกลับวางแปะบนหัวกลมแล้วโยกไปมาคล้ายว่าให้กำลังใจ

"...ขอโทษนะคะ จะลองอีกทีก็ได้นะคะ"

"ไม่เป็นไรหรอก พี่แค่ล้อเล่น"

พี่ดินยืดตัวขึ้น ทำท่าเหมือนจะลุกออกจากเตียง เดือดร้อนให้คนกระทำผิดอย่างฉันต้องรีบคว้าเอาชายเสื้อสีเดียวกันของเขาเอาไว้ ไม่ให้เขาได้เดินออกไปตามที่ใจปรารถนา