FIRST LOVE

บทที่สิบแปด - ความข้าวปั้น

Love on me - Galantis

-

"ถามจริง"

"เออ"

"พี่นุ่นไม่มีอะไรจะทำหรอวะ คือแบบ ชีวิตมีแค่การเดินตามปั้นงี้หรอ เรียนเรินคือไม่มีเลย สังคมสังเคิมไม่มีบ้างหรอวะคะ"

"โห ด่ามาขนาดนี้ พี่ว่าไม่ต้องลงท้ายว่าคะหรอก"

เด็กนักเรียนชั้นมัธยมต้นพากันเดินขวักไขว่เพื่อแย่งกันหาที่นั่งในโรงอาหาร นักเรียนหญิงหลายคนแอบหันมามองพี่นุ่นเล็กน้อยก่อนจะหมุนหน้ากลับไปซุบซิบอะไรกันเองเบาๆ

"คราวหน้ากินกะมอปลายเหอะปั้น เด็กมอต้นเยอะฉิบหาย" พี่นุ่นบ่นอุบ มือข้างหนึ่งยกขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผากเขา ขณะที่อีกข้างก็ถือพัดลมตัวเล็กจ่อหน้าฉัน "คนเยอะละวุ่นวายจริงๆ"

ฉันมองมือพี่นุ่นข้างที่ถือพัดลมเป่าให้ฉัน มือเล็กที่กำกระเป๋าพกใบน้อยอยู่จึงค่อยๆ ขยับแล้วหยิบเอาของข้างในออกมาให้คนด้านข้าง พี่นุ่นก้มมองของในมือฉัน ริมฝีปากบางเค่นยิ้มมุมปาก จากนั้นจึงยกมือขึ้นรับผ้าเช็ดหน้าจากมือฉันไป

"ช่วงนี้ใจดีจัง เข้าสู่ช่วงโปรโมชั่นแล้วอ่อ" คนตัวใหญ่ซับเหงื่อบนหน้าไปพลางพูดไปพลาง "ไม่คืนนะ จะเอาไปนอนกอดจนกลายเป็นผ้าน้องเน่าเลยคอยดู"

แหวะ ผ้าน้องเน่าอะไรกันล่ะ พี่นุ่นนี่สะตอจริงๆ

"ว่าแล้วว่านุ่นต้องอยู่ตรงนี้"

ก่อนฉันจะทันตอบอะไรใส่หน้าเขา เสียงหวานจ๋อยที่ฟังยังไงก็ไม่ถูกกับรูหูก็ดังขึ้นใกล้ๆ ให้ฉันได้เบ้ปากใส่ลมฟ้าอากาศ 'พี่พิกเล็ต'ที่มาจากไหนไม่รู้ จู่ๆ ก็แทรกตัวเข้ามาระหว่างฉันกับพี่นุ่น ดวงตาโตกะพริบปริบๆ ขณะมองฉันทีมองพี่นุ่นที ริมฝีปากที่(พยายามทำท่าทางให้)ดูใสเอื้อนเอ่ยคำขอโทษออกมาเบาๆ ที่อยู่ๆ ก็มายืนแทรกฉันกับพี่นุ่นแบบนี้

ดูยังไงก็เฟค หนูขอเบ้ปากสองยกค่ะ หึหึ

"ขอโทษที พอดีพี่กะระยะผิด" นังพี่พิกเล็ตทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม "รู้สึกผิดจัง มาแทรกกลางนุ่นกับว่าที่แฟนเฉยเลย"