Psycho

>>Hoofdstuk 2<<

~ Charlotte P.O.V~
Nu weten jullie een beetje mijn achter grond verhaal. Norah en Fleur waren trouwens mijn volgende slachtoffers. Ik woon nog thuis, alleen ga niet meer naar school. Overdag ben ik in mijn huis. Mijn moeder heeft een huisje gekocht voor mij. Daar bewaar ik mijn poppen, nou ja mensen. En als ik er mee uitgespeeld ben, ja je raad het al game over.

"Ch-hartlotte? Ko-om je eten?" Stottert mijn moeder. Ik loop naar beneden. Ik ruik pizza. En ik had gelijk, heerlijk! "Trouwens ik had je nog niet bedankt voor het huis. 2 kamers is genoeg en 2 kelders. En 1 zo groot voor wel 5 cellen! En de andere is ook mega! Echt super bedankt." Zeg ik tegen mijn moeder, ik kan best aardig zijn. Maar ben het niet graag. "Graag gedaan schat." Zegt ze lief. Mijn broertje zit ook aan tafel. "Toby, hoe is school?" Vraag ik aan hem, hij is 12 en zit net in de brugklas. "Ik uhm.. Word gezien als het broertje van." Zegt hij. "Het broertje van Psycho Charlotte. Klinkt best oké. Moet ik anders een keer mee naar school?" "Nee! Ik bedoel uhm.. Je maakt het dan nog erger." Zegt hij verlegen. "Ik snap het!" Ik kijk hem lief aan. Mijn familie helpt me met wat ik ook doe. Ze houden van me. En ik van hun. Ze zijn de enige mensen op aarde die ik niets aan doe. De rest vermoord ik allemaal!:)

Ik loop richting mijn huis. Het staat 1 straatje verderop. Op straat duikt iedereen weg. Ik heb nog 5 vrije cellen. Ik vul er eerst maar 1 ik zie daarna wel. Er loopt een meisje van ongeveer 15 over straat. "Hallo." Zeg ik en loop naar haar toe. "H-ha-allo." Zegt ze en kijkt bang naar beneden. "Niet bang zijn, het is tijd om te spelen." Ik pak haar arm. "1 word en het is gelijk klaar." Zeg ik. Ze loopt mee. Ze heeft tranen in haar ogen. We komen aan bij het huis. Het ligt achterin een steegje. "Kom maar binnen......?" Ik vroeg om haar naam. "Lina." Zegt ze. "Welkom Lina. Wil je wat drinken?" Ze knikt. Ik maak een glaasje water. En stop er wat slaapmiddel in. Werkt ze niet zo tegen als ik der naar haar cel breng. Na een paar slokken valt ze in slaap. Ik til haar op en neem haar mee naar de kelder.

~Lina P.O.V
Waar ben ik? Ik kijk goed om me heen. Ik zit in een soort cel. Charlotte, Psycho Charlotte. Ik weet alles weer. Oh shit. Ik ga eraan! "HELP! Kan iemand me horen?" Schreeuw ik. Ik hoor voetstappen. Alsjeblieft laat het Die Psycho niet zijn! "Ik kan je horen. Eindelijk wakker. Spelletje doen?" Ze loopt naar de cel en doet hem open. Ze komt er ook in staan. "Wat wil je van me?" Zeg ik brutaal. "HOU JE KOP! Ik heb hier het woord! En niet jij!" Ze werd woest. Ik dook ineen. Ik zeg geen woord meer. Tenzij ze het vraagt. "Kom, ik weet een leuk spelletje." Zegt ze en pakt mijn arm. Ik ben nog nooit zo bang geweest. We liepen een andere kamer in. Over hingen plastic doeken, en ze lagen ook op de grond. Ik het midden stond een stoel. Soort dokters stoel. Met stevige banden eraan vast. Naast de stoel stond een soort tafel met allemaal gereedschap en messen en spuiten allerlei dingen.

"Ga maar zitten." Zegt Charlotte. Ik schud mijn hoofd. "Alsjeblieft! Ik wil niet!" Ik krijg tranen in mijn ogen. "Kan mij het verdomme iets schelen wat jij wilt en niet wilt. En het was geen vraag maar een bevel! Hup ga zitten!" Ik loop naar de stoel toe. En ga rustig zitten. Ze duwt me meteen naar achter. Ik begin te huilen. De banden doet ze op mijn armen, benen, buik en eentje bij mijn keel en mijn hoofd. Ik kan me niet meer bewegen. "Ik ga nog niets engs doen hoor Lina. Het kan een beetje pijn doen. Maar ik ga een beetje uitproberen tot hoever ik kan gaan. Als het echt niet meer gaat zeg dan stop. Niet dat ik dan ga stoppen. Maar dan weet ik wat te ver gaat." Ze krijgt een grijns op haar gezicht. "Klaar?" Ik wil mijn hoofd schudden maar die zit vast. De drukt op een knopje en de stoel gaat naar beneden, zoals de tandarts. De tranen lopen over mijn wangen. Ik ben zo bang.

"Waarom doe je dit?" Vraag ik als ze bezig is met wat spullen pakken. "Gaat je niet aan bijdehand." En ze gaat weer verder. "Vertel, ik zou het echt niet doorvertellen!" "Je kan het ook niet meer doorvertellen. Maar wees niet bang, vandaag ga je nog niet dood. Pas als ik met je ben uitgespeeld. En aangezien jij een grote bek hebt kan het nog lang gaan duren." Ze komt met een klein mesje naar mij toe gelopen. En krijgt een grijns op haar gezicht. "Charlotte!" Schreeuw ik. "Zeg maar lot. Charlotte is zo lang. Maar what's wrong?" Zegt ze. "Doe het niet!" Probeer ik nog. "HOU NOU JE KOP! OF MOET IK SOMS TAPE OP JE MOND PLAKKEN?" Meteen ben ik stil. Nog nooit ben ik zo bang geweest. De tranen blijven maar stromen. Ik kijk haar bang aan. Ze glimlacht terug.

~Charlotte P.O.V
Ik lach terug. Ze ziet er zo bang uit, precies wat ik wil. Ik weet niet waarom dit mij zo'n goed gevoel geeft. Maar het voelt echt goed! En fijn. Ik weet het ben een beetje vreemd. Maar laten we maar beginnen met Lina. Ik pak het mes en snij in haar arm. Ze begint te gillen en huilen. Mijn glimlach word alleen maar groter. "Niet schrikken het kan een beetje koud zijn!" Ik pak het water. En gooi het over haar heen. Ze begint keihard te gillen. Even later begint ze te bibberen. "Sluit je ogen." Ze doet meteen wat ik zeg. Ik zet een mega spuit in haar arm. Weer begint ze te gillen en schreeuwen. "Nog 1 keer zo hard schreeuwen en ik plak er tape op." Zeg ik en ga verder. "Mooi lang haar! Mag ik een stukje hebben?" Ze geeft geen antwoord. Ik trek een beetje aan haar haar zodat alles naar de zijkant licht. Ik knip er een aardig stuk af. Alles valt op de grond. Ik pak het op en gooit het op haar buik. "Jou haar." Zeg ik trots. Ze doet haar mond open en weer dicht. Ze heeft nu een lange bob. Staat haar wel. Ik stop het in een bakje en zet op het labeltje: Lina. Als simpel aandenken aan Lina. Slachtoffer 8. "Waar woon je?" Vraag ik. "Kunststraat 28." Zegt ze zacht. Ik schrijf het op. "B-ben je klaar?" Vraagt ze huilend. "Nee je hebt nog geen stop gezegd dus is de grens nog niet bereikt. Ruim jij straks even al het water op?" "Ja." Zegt ze gehoorzaam. "Good girl." Zeg ik.

"Mondje open." Ze doet haar mond open. "Prima, lus je wat drinken?" Vraag ik. Ze geeft geen antwoord. "Beetje bloed kan er wel in." Haar ogen werden groot. Ja je hoort het goed, bloed. Ik heb iets van 13 potten bloed in de koelkast staan. "Nee! Ik heb geen dorst echt niet! Stop! Alsjeblieft! HELP!!" Schreeuwt ze.

Deel 2 alweer!
Slachtoffer 8, arme Lina.
Hoe kunnen we Charlotte stoppen? Laat het weten in de reactie. En ik verwerk het in het verhaal!

They say I 'm crazy.
But I'm not !
I like to play, with people .
I'm just myself.
And anyone who takes what can be done.
X C

Groetjesss Juul (Julia)❤️