Psycho

>>Hoofdstuk 5<<

"Je bent echt geen monster!" Blijft Amy maar zeggen. Ik sta op. "Amy?" Zeg ik en loop weg. En maak een gebaar dat ze achter mij aan moet lopen. Ik doe een cel open. "Char?" Ze is bang. "Sorry Amy. Ik ben anders dan je denkt." Ik doe de cel op slot. Boven licht het volgende slachtoffer al te wachten.
~
Dood. Het was al snel klaar. Al mijn pijn is weg. En het voelt goed!
~
"Charlotte? Vertrouw je me?" Vraagt Jake. Ik knik. "Ik kwam hier om..." Hij maakt zijn zin niet af. De bel gaat. "Doe maar open." Zegt hij. Ik loop naar beneden. En doe de deur open. Politie, ambulance en bussen. Wat is dit? Jake? Ik ben de weg helemaal kwijt. "Charlotte rustig blijven. Ze willen je helpen." Jake loopt naar beneden. "Vuile klootzak!" Schreeuw ik naar hem. "Char ze willen je helpen! Ga mee en alles word beter!" Zegt hij. "Amy!" Schreeuw ik. De politie rent naar binnen, ze komen terug met Amy. Ze word meegenomen. "Charlotte!" Schreeuwt ze. "Amy!!!" Ik wil haar niet kwijt!

Ze stoppen me in een busje. "Laat me gaan!" Ik raak in paniek. "Charlotte. Alles word beter. We gaan je helpen." Zegt een man. "Ik hoef geen hulp! Het gaat prima!" Ik flip zo. "Waar gaan we heen?" Vraag ik. "Inrichting, gesticht. Alles wat jij nodig hebt." "Ik wil niet!" Er word iets tegen mijn mond aangedrukt. Binnen een paar seconden word alles zwart.
~
Ik probeer weer rechtop te gaan zitten. Maar merk dan dat ik vast zit. "Hoe is het nou om het slachtoffer te zijn?" Vraagt Jake arrogant. "Klootzak!" Ik vertrouwde hem. Hij heeft mij er ingeluisd. Liefde bestaat niet! Ik wist het! En Amy zie ik waarschijnlijk nooit meer. Wie word er nou vrienden met mij?! Mijn hele leven is een grap. Alles is kut! Niemand vind het erg als ik er niet meer ben. "Hoe de fuck gaat dit mij helpen?" Schreeuw ik naar Jake. "Praten. En je kan hier niemand vermoorden. Je moet leren omgaan me...." Ik begin te schreeuwen. Een paniek aanval. Ik heb mezelf niet meer onder controle.

~Jake P.O.V
Ineens begint te heel zwaar te ademen. En druk te bewegen. Ze schreeuwt haar longen uit haar lijf. Ik roep er mensen bij. Ze proberen haar rustig te krijgen. Het lijkt wel alsof ze word overgenomen, door zichzelf. Ik voel me schuldig. Ik heb haar verraden. Maar ik kon niet anders. Ik vind haar echt leuk. Ik hou echt van haar. Alleen dat mag niet! Het is verkeerd. Na 20 minuten word ze weer rustig. "Tijd voor je eerste gesprek." Ik neem haar mee naar een kamer. "De psycholoog komt zo." Zeg ik. Ze gaat zitten. Er komt een vrouw binnen lopen.

~ Charlotte P.O.V
Ik hoef niet te praten. Niets helpt. . "Charlotte. Hoe gaat het?" Vraag de vrouw. "Slecht. Maar dat had je vast wel verwacht." "Charlotte, rustig." Ik mag die vrouw nu al niet, ze zeurt allen maar. "Waarom?" Vraag ik. "Ik wil je helpen." Zeg ze. "Denk je nou echt dat dit gaat helpen?" Ik ga staan. "Charlotte ga zitten." Haar stem blijft rustig. "Je bent mijn moeder niet!" Schreeuw ik. Ineens komt het in me op. "Waar is Amy?" Ik ga weer zitten. "Die is thuis." Thuis?! Wat is dat? "M-maar i-ik...." Ik kom niet uit mijn woorden. "Wat is er?" Vraagt ze lief. "Er is fucking niets! Ik ben er klaar mee! Knal me neer! Alles is klaar." Ik barst in huilen uit. Hou je sterk, kom op Charlotte. Ik veeg de tranen weg. "Verstop je tranen niet. Laat ze zien. Ieder mens heeft gevoelens." Ik word hele maal gek van haar! Het liefst schiet ik haar neer. Nu meteen. Alleen dan kom ik hier nooit meer weg.

Mijn plan is om te doen dat alles goed gaat en alles beter word. Dan kan ik hier eindelijk weg. Daarna kan ik weer lekker verder gaan. Het Amy bevrijden van 'thuis'. Alleen het is moeilijker dan ik dacht. "Ik denk dat het goed voor je is als je mee gaat naar de ruimte." Zei de vrouw. Ow ja die was er ook nog. Ik knik. We kwamen aan in een grote ruimte. Er waren nog meer meiden. Mijn oog valt op een meisje met zwart haar, ze zit alleen in een hoekje. Ik loop erheen. "Hoi." Ik ga naast haar zitten. "Charlotte?" Vraagt ze met een trilling in haar stem. "Hoe weet je dat?" Het was toch raar dat ze mijn naam weet? "Iedereen kent jou. Ik ben trouwens Maud." Zegt Maud. "Hoe kom je hier?" Vraag ik aan haar. "Ik heb mijn ouders vermoord. En mijn broertje mishandeld. Ik uhm.." Ze slaat dicht. "Maak je geen zorgen Maud, ik haal ons er wel uit. Ik weet hoe je je voelt." Ik keek haar aan. Ze leek me best aardig, alleen ze doet me weer denken aan Amy. Ik mis haar gewoon.

~Amy P.O.V
"Mam! Rot op!" Ik schreeuw en huil tegelijk. "Jij word toch geen vriendinnen met een gestoorde gek?!" Mijn moeder zit er nog al mee, met dat van Charlotte. "Mam ze is anders! Echt!" Ik houd vol. "Ze heeft je opgesloten!" Zegt ze. "Je snapt er niets van!" Ik ren de trap op naar boven. Iedereen kan de pot op! Ik ga Charlotte daar uit krijgen! Punt uit.

Sorry voor het miniiiii hoofdstukje😳
Een woord is denk ik al genoeg...... School.
Even eerlijk....
Vinden jullie het plan van char een beetje goed? En denk je dat het gaat lukken? En lukt het Amy om char te helpen of loopt het hele maal de mist in..........
Lees maar verder

They say I 'm crazy.
But I'm not !
I like to play, with people .
I'm just myself.
And anyone who takes what can be done.
X C

Groetjesss Juul (Julia❤️)