Psycho

>>Hoofdstuk 18<<

P.O.V Maud
"Wat is er toch mis met je?! Je hebt hem aan de lamp gehangen! Je kon hem toch ook gewoon neerschieten. Maar nee zeker mijn moeder moest hem zo vinden. Echt lekker bezig zeg." Ik moet mijn tranen inhouden. Wat denkt Alice wel? Ze is totaal gestoord geworden. "Jongens geen ruzie nou, we moeten er nog maar 3. James, Zus van Tijn en Isa." Zegt Charlotte. "We beginnen wel bij James." Zegt Lucas. Ik schiet hem zo neer. En dan raak ik per ongelijk Alice ook. Dan is die ook gelijk dood. Weg ermee!

Dag 3 en nog 2 mensen te gaan. Hoezo was dit nou zo moeilijk? Ik snap nog steeds niet waarom dit allemaal moet. En waarom Alice zo vreemd doet. Zo was ze nooit. Maar sinds een paar dagen terug is ze helemaal doorgedraaid. Sommige mensen zijn echt raar. Mensen zijn sowieso raar. Waar zijn ze voor nodig? Waar is het leven voor nodig? Wie ben ik eigenlijk?

P.O.V Alice
Iedereen moet dood. Zo snel mogelijk. Het liefst vermoord ik het hele clubje ook nog. Alleen dan blijf ik alleen over. Alles is gewoon zo anders nu. Veel moeilijker. Vroeger ging alles zo makkelijk. Ik kreeg alles voor elkaar. Nu lukt het niet. Alles is niet meer zo heel makkelijk. Het is veel moeilijker sinds ik hierbij zit. Was ik hier nou maar niet bij gegaan. Dan had mijn moeder nog geleefd. En zou ik niet in de problemen zitten. Maar het leven zit nou eenmaal niet mee. En ik heb deze keuze gemaakt. En ik maak af waar ik aan begonnen ben!

P.O.V Tijn
Alles valt tegen. Ik dacht we worden de schrik van de buurt. Maar nee hoor. We zitten een spel te spelen waar we mensen moeten vermoorden. Leuk zeg. Wel beter dan thuis zitten op bank, veel beter. En veel spannender ook. Maar wie laat ons dit spel eigenlijk spelen? Ik moet het weten! "Mag ik die brief?" Vraag ik aan de rest. "Hier. Wat ga je er mee doen?" Lucas geeft hem aan mij. "Uitzoeken van wie hij komt." Ik ga naar de slaapkamer, daar staat een computer. Elk kleine puntje ga ik uitzoeken.

Ik ben nu al bijna 2 uur bezig. En eindelijk ben ik op iets gekomen. Een adres! "Jongens kom ik heb een adres!" Schreeuw ik naar de andere. Ik hoor ze eraan komen. "Wat?" Ik denk dat Maud nog een beetje wakker moet worden. "Een adres! Zullen we erheen?" Iedereen begint ja te schreeuwen. Iedereen is super enthousiast. We gaan de dader vinden! Nu of nooit.

P.O.V Amber
Hoe lang laten ze mij hier nou zitten? Ik kan hier toch moeilijk 4 jaar overleven?! Ik denk dat ik hier dood ga. Is het niet nu dan is het morgen, en niet morgen dan daarna, en anders daarna, Of daarna of misschien wel daarna, en daarna na daarna, en dan overmorgen na daarna. Oftewel: Ooit.

P.O.V Charlotte
"Weet je nog meer over hem Tijn?" "Helemaal niets. Niet eens of het een hij of een zij is." Zegt hij. "En hoe kom je dan wel aan het adres?" Vraagt Maud. "Het stond op de achterkant. Sukkels." Ik begin te lachen. "En daar zijn wij nu serieus heen gegaan?" Dit is sowieso een valstrik, hoe dom konden we zijn?! We zijn er serieus heen gegaan!

We komen aan bij een oude schuur. Ik vertrouw er helemaal niets van. Binnen horen we allemaal geluiden. "Kom, we gaan kijken." Alice doet de deur open. Iedereen die binnen is staart ons aan. En we staan oog in oog met........

Fijne feestdagen en een gelukkig nieuw jaar!
(Alvast)
Groetjesss