To My Dearest Boyfriend

Wakas

To my dearest boyfriend:

Seff, masaya ko at tinulungan mo kong kalimutan si Ken.
Pinasaya mo ko. Marami tayong napag daanan sa buhay. Mga memories na ginawa natin.

Happy or Sad are still memories. Kahit ibinigay ko sayo ang lahat ay hindi ako nagsisisi. Mahal naman kita ehh. Sobra sobra at higit pa.

Nakakalungkot isipin na magkapatid tayo. Na kuya kita.

Nandidiri ako sa sarili ko. Paano nalang kung nabuntis ako, naaawa na agad ako sa magiging anak ko. Nagagalit ako oo. Pero mas nalulungkot ako. Hindi ko matanggap ang lahat.

Sana hindi nalang to nangyari.

Joseff, alagaan mo si Papa, Mama at Harold. Mahal na mahal ko sila. Pati ikaw alagaan mo ang sarili mo.

Paalam.

Tinuldukan ko ang sinulat ko, napag isipan ko na to. Hindi na ako aatras.

"Ate?" Narinig ko si Harold.

Binuksan ko ang pinto. "Harold."

"Ate okay ka lang ba?" Tanong niya.

"Kailangan ko lang magpahinga. Matutulog na ako. Goodnight Harold." Hinalikan ko siya sa noo.

Pagsarado ko ng pinto ay napaiyak ako. Kahit ako naman ang mawawala ay sila ang namimimiss ko.

Tinawagan ko si Faith.

"Hello?" Sagot niya.

"Hi Faith nagising ba kita?" Tanong ko. Pasado alas diyes palang naman.

"Not really. Alas otso pa ko gising eh." Sarcastic nyang sabi.

Tumawa ako. "So I guess bukas ko na lang sasabihin. Goodnight. I love you Faith. Bye." Agad ko nang binaba.

Kahit di naman talaga magkikita bukas ay sinabi ko nalang para hind nya isiping may problema ako.

May hinanap ako sa drawer. At nang makita ko na ang cutter ay napaiyak ako.

Hinanda ko ang sarili ko. Nilapat ko ang blade ng cutter sa pulso ko. Hiniwa ko na at ramdam ko ang hapdi. Pero walang kasing sakit yun sa nararamdaman ko. Hiniwa ko din ang isa ko pang pulso sa kamay. Iyak ako ng iyak.

Ang daming dugong dumaloy pababa sa katawan ko at tuluyan na kong nanghina.

Bago pumikit ang mata ko ay may luhang kumawala dito. At nawalan na ako ng malay.