The Mirror

"Όνειρα"

....."Δεν μπορεί".... είπε κι ένιωσε το σώμα της να βράζει.
Είχε γίνει μουσκεμα απ τον ιδρώτα και βάζοντας το χέρι στο κεφάλι της, ένιωσε  πως καίγεται απ τον πυρετό.

Τίποτα όμως δεν θα τη σταματούσε,απ το να ανακαλύψει την αλήθεια.
Έβγαλε το κλειδί της σοφίτας απ την κλειδωθήκη και άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά.
Πήρε μία βαθιά ανάσα και έβαλε το κλειδί στην κλειδαρότρυπα.
Άναψε το φως ,κοίταξε τριγύρω και ύστερα πλησίασε τον καθρέφτη.
Κοίταξε μέσα του και .....είδε μόνο....τον εαυτό της.
Άρπαξε τη μηχανή που κρεμόταν απ το λαιμό της και... πηγαίνοντας να τραβήξει φωτογραφία.....τον είδε......πίσω της.....με τα μακρυά του μαλλιά λιτά.....και εκείνα τα μπλε μάτια σαν θάλασσες .
Γύρισε απότομα......δεν ήταν πίσω της. Κοίταξε ξανά τον καθρέφτη.....ένιωσε σταγόνες ιδρώτα να στάζουν στο πάτωμα σπάζοντας τη σιωπή.......και χάθηκε στο σκοτάδι.

"Μελ...Μελάνι... ξύπνησε Τζωρτζια.....",στο βάθος άκουσε τη φωνή του αδερφού της. Δεν μπορούσε να ξεχωρίσει τα λόγια.

"Βαλ' της αυτό στο μέτωπο", είπε η Τζωρτζια και του έδωσε μία πετσέτα βρεγμενη  με κρύο νερό.

"Ψήνεται γαμωτο απ τον πυρετό.....Α! Ρε Μελ...γιατί δεν είπες τίποτα".

Φαινόταν τόσο ανήσυχος που η Τζωρτζια φοβόταν μήν καταρρεύσει κι εκείνος.

"Ηρέμησε Τζακ, έχει μόνο υψηλό πυρετό.Με το φάρμακο και τις κομπρέσες θα πέσει σιγά σιγά. Σε λίγο θα είναι εδώ κι ο γιατρός",του είπε περνώντας το χέρι πάνω απ την πλάτη του.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή χτύπησε η πόρτα. Η Τζωρτζια έτρεξε να ανοίξει. Ήταν ένας κύριος γύρω στα....70. Κομψός ,με παλτό και καφέ κοστούμι από μέσα. Ένα καπέλο στο κεφάλι και μικρά στρογγυλά γυαλιά με λεπτό σιδερένιο σκελετό.

"Ντοκτορ Μακ Μάρεν..που είναι η ασθενής?".

Η Τζωρτζια θέλησε να βάλει τα γέλια με το...... σκωτσέζικο επίθετο του γιατρού που όμως δεν είχε καμία σχέση με την όλη του εμφάνιση,αλλα σεβάστηκε τον πόνο του Τζακ και απλά τον οδήγησε στο δωμάτιο που είχαν ξαπλώσει τη Μελανι αφού τη βρήκαν λιποθυμη στη σοφίτα.

"Είστε ο... σύζυγος?",ρώτησε απευθυνόμενος στον Τζακ.

"Οχι είμαι..ο αδερφός της. Δεν ήξερα πως..... είχε πυρετό τη βρήκαμε λιπόθυμη.....".

"Βγείτε έξω παρακαλώ ,να την εξετάσω.... Παρακαλώ",είπε ο γιατρός κλείνοντας την πόρτα πίσω τους.

Σχεδόν είκοσι λεπτά κράτησε ή εξέταση. Ο Τζακ δεν είχε φύγει απ το διάδρομο. Περίμενε υπομονετικά ,έξω απ την κλειστή πόρτα του δωματίου.