Amaranth ( the unfading flower)

chapter 9

It seems that trouble keeps on following me again. I don't know. Am i just being paranoid? Naglalakad ako pauwi. Its pass 9 so i better hurry. Pakiramdam ko may sumusunod sakin. Damn it! Kung holdaper to,nakakaawa sya dahil wala syang mapapala sakin. Wala akong pera.

Huling iskinita na bago ako makalabas ng main road. Tahimik ang paligid kaya kahit kaunting kaluskos maririnig ko. My phone rings kaya muntik ko ng mabitawan ang dala kng gamit. Bastos lang talaga sa katahimikan no?

"Ara where are you?" Si Saff lang pala.

"Why? "

"Just tell me."

"I'm on my way home."

"Where excatly? " Halatang may halong irita at pagmamadali ang boses nya. Ano na naman bang problema neto.

"Why? "

"Damn it Ara. Just tell me where you are.Stay there. I'm coming for you!" Ano bang problema. Kainis. Bigla pang may humablot sakin sa likod. Hindi ako agad kumilos. Hinihintay kong sabihin nya na 'hold-up to,wag kang kikilos ng masama bla blah blah'. Pero wala. I just felt a cold thing under my chin. My arms started bleeding sa sobrang higpit n hawak nya sakin. Tulis ng kuko. Daig pa ako. Time to move.

I elbowed his belly making sure i used enough force.I stepped backwards at yumuko upang ibalibag sya. Nagulat ako ng hindi man lang sya natinag.Humigpit ang hawak nya sakin. I felt my blood running down my skin.Hindi maganda to.

"Our master awaits." Oh crap. Hindi nga maganda to. Biglanh may lumabas na lalaking nakaitim. Sila! sila yung nakita ko sa garden. Lumingon lingon ako. This time i have to use it. I lifted may hands at nagsimulang lumabas ang malaking ugat ng puno pumalupot sa isang lalaki na na nasa likod ko. Tumakbo ako papunta sa isa pang puno. With just one touch,lumabas ang matatalim na dahon sa kamay ko. Tagal ko ng gustong gamitin to sa moving target. Nag-iisa nalang sya so madali nalang to. Magiging proud sakin si Daffodil pag nalaman nya to.

Nagsimula na syang sumugod hawak ang maraming patalim. Hindi naman mapagkakailang matalim din ang sa akin. Isa isang nagsiliparan papunta sa akin ang hawak nya. May halong takot at kaba na numumuo sakin pero nagawa ko itang hatangan ng mga ugat. Ako naman ang tumira. Pinaluputan sya ng maraming ugat dahilan upang di sya makakilos at hindi nya maiwasan ang tira ko. Lumabas ang maitim na usok at bigla syang nawala.

Tapos na ba? Tumalon ako pababa. Ramdam ko ang panginginig ng katawan ko. Ano ba ang kailangan nila sakin? Napasandal ako sa pader para magpahinga.

"Not again." Hindi pa ba nila ako titigilan? Muli kong pinalabas ang mala-kustilyong dahon sa kamay ko. Hinihintay ko nalang ang paglabas nya. Malapit na.Papalapit na sya.

"Ara!! " Saff. Bigla akong napangiti. Dali dali syang lumapit sakin.

" Pasalubong ko? " I managed to say

"Silly! What happened? How can you smile looking like that? "Hindi na ako sumagot. Pagod na ako. Puno na ng dugo ang katawan ko. Hinayaan ko nalang na buhatin nya ako pauwi. All i want is to rest.

------

Hindi ko alam na madami na palang nangyari sa pag-alis ko. Nasasayang ang oras. Kailangan ko ng tapusin ang mission ko.

Nakahiga lang ako sa sofa habang nag-iisp ng dapat gawin. Kaauwi ko lang pero problema agad iniisip ko. I did'nt know things will turn this way. Gusto ko ng pumikit.

Bogsh

Sobrang lakas ng kalampag sa pintuan na parang sisirain ito. I pulled two daggers at my back. Soon a hell numbers of monsters came crushing at my door.

"Another visit for me? I have to cry for that." Sarkastiko kong komento. I drag a chair and throw it at them. Isa isa silang sumugod. Good thing i have skills for this. I punch and kick and strike Every move is like never ending. Hindi sila nauubos. I clenched my teeth. This should'nt be like this.

I drove the dagger to a monster next to me. I twirl and strike as fast as i could. Beads of sweat forming in my skin. Konti nalang. I told myself. I swing my dagger turning into a long whip with pointed torns. This thing can turn into many forms or weapon. I made my way habang nilalatigo ang nasa daanan ko. Masama ang kutob ko ngayon. Kailangan ko hanapin si Ara.

I dialled.my phone at agad naman nyang sinagot.

" Ara where are you?"

"Why? " Goodness!! Buti okay lang sya.

"Just tell me."

"I'm on my way home."

"Where excatly? " This is'nt a good time to be hard-headed.

"Why? " Kailangan ko na talagang magmadali. Alam kong mapapahamak sya.

"Damn it Ara. Just tell me where you are.Stay there. I'm coming for you!" Hindi na ako nakarinig ng sagot. Eto na nga bang sinasabi ko.

I drove my motos as fast as i could. Hindi sya pweden magalaw ng kahit na sino. Ako dapat ang tatapos sa misyon ko. And i hope i'm not? yet late.Kung saan saan na ako umikot pero hindi ko sya makita. Nakita ko na ang  huling eskinita. Bakanting lote ang katabi neto. Wag nya sabihing dito pa sya dumaan sa ganitong oras? Halos itapon ko nalang ang motor sa pagmamadali ko.

And there she is.So vulnerable at the moment. Bakit nagagawa nya pang ngumiti.

"Ara!" Tigas talaga ng ulo neto. Bakit ba hindi nya agad sinabi kung nasaan sya.

" Pasalubong ko? " Ayun pa talaga naisip nya? Kung wala lang syang sugat dadagukan ko to.

" What happened? How can you smile looking lile that? " Naiinis ako na makita syang ganito. Pero kailangan ko parin matuwa dahil buhay pa sya. Binuhat ko sya para iuwi. Mukhang marami ng dugo amg nawala sa kanya. Malalim ang sugat sa braso at leeg nya. I will kill them.

I'll kill those who will lay their hands to my prey.