Amaranth ( the unfading flower)

chapter 8

"Oy anu yan! Bakit may paa ng manok dyan? Ano to ulo? " Halatang hindi pa sya nakakakita neto. Pero walang halong pandidiri sa mukha nya. Para ngang naawa pa sya sa nakikita nya eh. Another picture of that. Pasimple ko syang kinuhanan.

"Libre to! Let's just eat okay?" Hindi maitago sa mata nya ang pagtanggi."Isaw ng manok yan. Masarap yan." Nakakatuwa kasi di ko alam kung naiinis sya o ano.

"Patawarin mo ako manok." Napapapikit pa sya sa habang isusubo ang isaw. And guess what. Nagpabili pa sya ng marami . Ibang klase. Kung ibang babae to. Malamang nandiri sa kinakain. Sosyal kasi ang mga tao sa campus. Sya lang ang babae na walang kaselan selan sa katawan. Napakasimple. Look at her with her jeans ang shirt.

"Pahingi naman ako."

"Ayoko.Mamili ka ng sa iyo." Eto lang talaga. Madamot sya pagdating sa pagkain.Buti hindi to tumataba? One time,tinanong sya ng isang estudyante kung sino kasama nya kakain. Pano ba naman,pang3 tao yung bunili nya.

"Ako namili nyan eh.?"

"Psshh. Kahit na." Imbis na mainis ako sa babaeng to. Natutuwa pa ako. Lalo na kapag naiinis sya. Ganito pala ang pakiramdam ni Saff kapag iniinis nya si Ara.

Nagulat ako ng bigla syang tumayo. Lumapit sya sa matandang pulubi. Nakita kong binigay nya ang pagkain nya. Tignan mo to. Ako yung nanghihingi eh.

"Kain po kayo." Sarap nyang panuorin. Bakit ba ang bait nya masyado.

"Salamat iha." Tinabihan nya ang matanda at sabay silang kumakain. Bumili na din ako ng inumin para sa kanilang dalawa. Tumabi ako kay Ara na nakikipagkwentuhan sa matanda. Akalain mo yun. She's making the old woman laugh. It's like she knows her for some time. Nalaman ko din na wala na syang pamilya. May inampon syang bata. Wala syang bahay. Wala na sya halos makain. Nangangalkal lamang sya sa basurahan o namamalimos.Lahat ng pinaghirapan nya ay para sa batang hindi nya kaano-ano. How can she offer help when she has nothing? Naluluha luha pa si Ara habang nagkwekwento ang matanda.

" Marami ngang nagsasabi na bakit hindi ako maghanap ng trabaho." Napalingon ako sa sinabi ng matanda. Sa totoo lang. Mukha pa naman syang malakas. Kaya nya pang magtrabaho.

"You can't." This time,sila naman ang napalingon sa akin. " People keeps on saying. 'Bakit hindi sila matrabaho kaysa umaasa sila ng limos', right? Lahat sila akala tama ang sinasabi nila. Kaya nyo nga magtrabaho. But will someone offer you a job? No one. No one will dare take someone they barely knew. Not to offend you but they wont trust you. Kahit na pagkakatulong. Wala. So why do they have to insist. Its not like they will offer anything at all." Akala ba nila.magkakaroon ng pulubi juat because they are too lazy to get a job? Mas mahirap maglakad buong maghapon,mangalkal ng basura kaysa magtrabaho.

"He's right,i mean. Naranasan ko na po ang lait laitin. Ang layuan. Ang husgahan na akala mo kilala nila ako. Wala silang tiwala dahil sa itsura ko." Biglang lumungkot ang mukha ni Ara. " Haha. Wag nyo na po ako pansinin. Ako pa itong nagdrama. Pasensya na po kayo. Hindi po kasi ako mayaman. Hanggang dito lang po ang kaya kong itulong sa inyo."

"Iha. Isang napakalaking bagay na makakilala ng taong tulad nyo. Maraming salamat."

Tinitigan lang namin sya habang paalis. Namili muna kami ng pagkain na dadalin nya sa apo nya. Halata naman na gustong sundan ni Ara ang matanda. Hanggang saan ba ang kaya nyang itulong sa taong di nya kilala?

Hinatid ko na sya pauwi. Dumertso ako sa kwarto ko pagkarating sa bahay. Wala na naman si Dad. Hindi ko rin naman sya nakaausap kapag andito yun. Kailan nya ba ako mapapatawad?

I took shower then went to bed. Bigla nalang bumagsak ang journal sa side table. Paano napunta ito dito? May kuminang na bato sa lock ng journal. I have'nt notice before. Muli ko itong bunuksan. How did this end up in my hands years ago? Sinira nito ang buhay ko. Sana buhay pa ngayon si Mom. Sana maayos kami ni Dad. Sana buo kami ngayon. Maraming sana. Damn this journal! Sa sobrang galit ko. Naihagis ko ito sa pader. Damn this life!

Nagring ang phone ko.

"Wrong number dude." Mali talaga tyempo ng taong to.

" Sungit naman." I bet nakapout to sa kabilang linya. Minsan naisip ko din na bakla to eh. " Malapit na akong umuwi."

"Kahit wag na. Tahimik na buhay ko ngayon."

"Nakahanap ka na ba ng bagong bestfriend mo? " Drama neto. Kalalaking tao daming alam." So how are you and Ara?"

"Should'nt you be asking about Lucia? Cause if you do,she's a pain in the ass. Not like Carla. You should meet her."

"Nawala lang ako sandali,dalawa na babae mo.? Nice dude." Sira talaga.

"I'll hang up. Better get back soon."

"Just take care of Ara for a while,will you?"

"I will." Lakas na yata talaga ng tama nya kay Ara. Hindi ko na sya nakikitang kasama ang ibang babae. That's why i should'nt be on their way. She's best for Saffron.

-----

Ara' Pov

"A ball? For what? " Andito kami ngayon sa canteen. Pinag-uusapan nila kung ano ang susuotin sa "ball". Para saan ba yun?

"Ano ka ba.That's the last day of our foundation week. Hindi ka ba nakikinig?" Ah ayun pala. Hindi ko kasi masyadong pinakikingan tong si Lucia.

" Is it that special?"

"It's where youn can glamorous gowns.Duh! It's what every girl wants. Makakasayaw mo pa ang mga lalaki. Gosh sana isayaw nya ako." Napakadreamy naman neto. Hindi sya nakakairita dahil sa pagkamaarte nya. Infact,ang cute nya tignan.

"I'll pass."

"You can't. You should come with us.Right cous'? " Napalingon ako kay Carla na busy sa pagbabasa.

"Yeah.It'll be great. Mag-eenjoy tayo dun." Sabagay. Para makita kong nakasuot siya ng magandang gown. Sobrang ganda nya siguro. Nakakaexcite!!! Oh my! Baka mas maganda pa sya kay Belle,kay Cinderella,o kaya kay Aurora. Sama ako!

"Okay. I'm in."

"GREAT!!! " Sigaw ni Lucia. Natawa naman ako dahil pumapalakpak pa sya. "Sama mo din si pinsan Dyla ha! " Kaya naman pala masaya to. Hayy Lucia.

----

"So much for now." Sigaw nung president ng campus. Nagvolunteer kasi ako...well napilit na magvolunteer para tumulong sa pag-aayos ng gymnasium. Sa monday na ang start ng foundation week. Saturday ngayon pero mahatak pa ako nila Lucia dito. Isa sya sa mga interior designer ng school na mag-aayos para sa ball. So no choice ako.

"Hatid ka na namin" Pag-aalok ni Carla.

"No. I can manage." Magkaiba ng way yung bahay namin. Nakakahiya naman.

"Sure ka? Late na o." Pag-aalala ni Lucia. Oo marunong mag-alala yan.

"Uh-ha.Sige ingat kayo." Lumabas na ako kasabay ng ibang estudyante. Dumaan muna ako sa gaurd house para kunin ang pinaiwan kong gamit. Pagbalik ko ng gym,muntik na ako malaglagan ng poste na inayos namin para sa arko. Tinulungan nalang ako ng mga natirang tao dun para itayo ulit. Then i almost fell when tried to reach for the ribbon. Nakakapagtaka kasi matibay ang bangkong tinatapakan ko. Weird. Kailangan ko na talagang umuwi.

Naglakad na ako pauwi. I tried to call Daffodil pero hindi makontak. Where is he? Hindi maganda ang kutob ko ngayon.