Benimle Yan

- AFRA SERTE -

Sabah güneşinin yüzümü ısıtmasıyla uyandım bu sabaha. Bitkin ve yorgun bir halde doğruldum eski yayları çıkmış yatağımdan. Belli ki yine babam gece eve gelmemişti. Yan komidin'in üzerinde duran telefonumun ekranına baktığımda saatin 07:00 olduğunu görmemle açıldı gözlerim. Yine okula geç kalacaktım anlaşılan, apar topar okul formalarımı giyindim, giyinirken yere kapaklanmam sadece bana mı oluyor bilmiyorum ama, en son tek bacağım pantolon'un içinde koşuşturuyordum. neyse ki artık hazırdım, anahtarımı çantama atıp kapıyı çektim, uzun bir koşu maratonu beni bekliyor. Koş Afra koş tabanlara kuvvet..

Soluk soluğa kaldığım ciğerlerimle girdim duvarlardan boyaları dökülen yıkık okuluma, sınıfa girdiğimde hissettim tabi bir sürü gözlerin bana baktığını. ' Yine nerede kaldın Afra! ' diye soran matematik hocama mahcup bir şekilde bakmamla anlamıştı sanırım, işten eve geç geldiğim için geç uyandığımı. Malum okulda dedikodu çabuk yayılıyor okul çıkışı çalıştığımı da herkes biliyordu.. 

' Tamam geç yerine oyalanma, yok yazıldın zaten yine. Zil çalınca beni bul. ' demesiyle oturdum yerime. Kafamı sıraya gömdüğüm de anladım uykumu alamadığımı, zaten çoğu zamanda uykusuz kalıyordum. Alışmam gerek artık bu duruma sanırım. Sude'nin dürtmesiyle sıyrıldım düşüncelerimden, ' yine geç mi yattın gece, baban bir şey yaptı mı sana? ' sorusuna gözlerimi kaçırdım. ' Hayır. Ben iyiyim sadece biraz yorgunum ' demekle yetinsem de üzgün bakışlarını hissede biliyordum canım arkadaşımın.

Zilin çalmasıyla Kemal hocayı aramaya koyulmuştum, koridorlarda ki öğrenciler beni fark edince acıyası bakışlar atmalarından nefret etsem de umursamamaya çalışmakla yetindim. Kemal hocayı koridorda yürürken görünce oda beni fark edip durmuştu. Yanına gittiğim de,

' Evde durumlar nasıl kızım baban sana el kaldırmıyor değil mi? Bak her hangi bir sorun varsa bana yine rahatlıkla anlata bilirsin bir çözüm buluruz elbette biliyorsun değil mi? ' 

' Yok hocam her şey  yolunda teşekkür ederim beni düşündüğünüz için, bir sorun olursa tabi ki tekrar size gelirim ' deyip oradan uzaklaştım. Daha önce de babam bana el kaldırdığın da Kemal hoca'nın yanına gitmiştim gel dediği için ama beni geçiştirmişti pekte umursamadı yani. İnsanların lafta yanındayım demeleri beni artık bunaltıyor gerçekten (!)

Ben kendi kendime koridorda söylenirken birden karşıma, ' sırada ki cezana mı söyleniyorsun yine prenses ' *çoğu zaman ceza aldığım için* diyerek yanımda konuşarak beliren Berke'ye bön bön baktığımda patlattı kahkahayı ' Prensesler benim kadar dram yaşamıyordur ' diye sitem etmemle daha çok gülmeye başladı. 'Seni güldürmek ne güzel, eğleniyor musunuz bari Berke bey '

' Eh biraz öyle, eğleniyor gibiyim '

' Ne hoş en azından aramızdan birileri mutlu ' pişkin pişkin gülmesine bakarak onu boğduğumu hayal ettim bu duygu gerçekten müthiş..  

' Okul çıkışı ne yapıyorsun? sinemaya filan gidelim mi? ' 

Hey sabır biliyor da mu bu çocuk benim okul çıkışı çalıştığımı, işimin yoğun olduğunu vs. ama pes etmeden her gün aynı şeyleri teklif edip sorması insanı boğuyor artık (!)

 ' Evet evet biliyorum merak etme okul çıkışı çalışıyorsun ' Bravo seni harika müneccim.. 

Yapmacık gülüşümle  ' İçimden konuşmadım mı ben ya içimi mi okuyorsun sen ' dememle, patlattı yine kahkahayı samimiyetsiz

' Açma o koca gözlerini kocaman kocaman, çalıştığını biliyorum ama izin alamaz mısın senden çok hoşlandığımı bilmene rağmen yinede beni görmüyorsun Afra ' birde sitem ediyor ya çocuğa bak hey Allah'ım.