Annesi küçük yaşta terkedip gittiği için yüzünü bile hatırlamayan. Aynı evde yaşamalarına rağmen babasının onu istememesinin dışında, hayatına tek başına devam etmeye çalışan deli dolu bir kızdır afra.. ta-ki birgün karanlık adamı karşısına çıkana...
babam dediğim kişi kanlar içinde yerde yatıyordu öylece, sadece öyle bakmakla yetindim gözlerimin önünde kanlar içinde yatan adama. ambulansı aradım geç olduğunu biliyordum, adamın öldüğünü biliyordum ama sanırım bunu kendime yediremiyordum. evet ! onu sevmiyorum bunu bir kez daha anladım. babam kişisini yerde kanlar içinde ölü bir şekilde görmeme rağmen yinede ona karşı içimde en küçük bir sevgi hissetmedim. ne tuhaf değil midir hayat. hayatının ilk aşkı, ilk arkadaşı, ilk koruyucusu babası değil midir kızların.? ne zormuş babanın hayatında hiç olmaması, ölmesine rağmen hiç bir acı hissetmemesi..
ertesi sabah babamı gömdüğümüzde bir kez daha fark ettim sadece ben değil hiç kimsenin o adamı sevmediğini. boş toprak altında yatıyordu işte, ilk defa şuan babamda savunmasızdı benim gibi. sadece saatlerce izlemekle yetindim içinde babam yatan mezarı. konuşmak istiyordum bağırıp neden beni istemediğini, neden bir kez olsun bile bana babalık yapmadığını sormak istiyordum.! ilk defa korkmadan onunla konuşmak istiyordum. ama çıkmıyordu işte yutkunamıyordum bile. daha önce ne zaman konuşmak istesem ya evden kaçar içmeye giderdi, ya da bağırıp döverdi. komik değil mi sence de ? konuşmak istediğin kişiden durup dururken dayak yemen. sadece acıyarak baktım mezarın içinde sonsuz uykuya dalmış adama. bana yaşattıkları geldi geçti gözümün önünden film şeridi gibi. sadece acı dolu bir gülümseme oldu bendeki. gözümden toprağın üstüne bir damla yaş düştü hissizce..
Artık gerçekten yalnızdım, bana açı çektiren ne bir babam, nede beni aklına bir kez bile getirmeyen annem vardı yanımda. bende olan sadece YALNIZLIK..
Anahtarı çevirip kapının açılmasıyla ilk gözüme çarpan yerdeki babamın kanı oldu. kovaya su doldurup elimdeki bezle yerdeki kanı silmeye başladıktan sonra anladım deli gibi ağladığımı. gözlerimi açtığımda akşam olduğunu anlamak çok zor olmadı, yayları çıkmış yatağımın kenarında kıvrılıp uyuya kalmıştım. hayatımda hiç bir değişiklik yokmuş gibi devam etme kararı aldım kendi kendime o gün. sadece şimdi ev azından evde daha rahat olacaktım.. mutfağa gidip kahve mi ve sigara mı aldıktan sonra içeri geçtim.
...
Bu arada sana tam kendimi tanıtmadığım geldi aklıma o yüzden kusura bakma başa saralım hikayemi. ben afra serte, 18 yaşında hayatını tek başına yürütmeye çalışan sıradan biriyim. annemi hiç görmedim, beni neden bırakıp gittiği hakkında hiç bir bilgim yok malesef. beni istemeyip sürekli başında atmaya çalışan babam vardı bide, bugün ölen, ölmesine rağmen kendisine karşı hiç bir duygum olmayan babam.. bizim mahallenin sonundaki okulda okur çıkışlarında da ahmet abinin kafesinde çalışır ihtiyaçlarımı çıkarırım. okulu hiç sevmem ama okumayı severim. sigara içmeyi severim ama dumanını sevmem. yalnızlık güzeldir ama yalnız kalmayı sevmem. böyle kendi çapında biriyim bende iste..
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
sigaramı ve kahvemi bitirince uyuyacağıma söz verdim kendime ve son dumanımıda çekip pijamalarımı giymeye odama gittiğim sırada, karşımda ki adamı görmemle korkudan gözlerimin yerinden çıkması bir olmuştu..
