I'll Never Forget You

Prologue

I hate HIM. Yes. I hate Him.

The way he talks. The way he walks. Everything.

I hate him. He almost killed me. But then. I love him. He saved me.

Years ago there is an incident. It's already 6pm. At halos puputok na ang pantog ko. I want to pee! Ang bag ko nasa locker room pa dahil kakatapos lang ng PE class. Tinakbo ko ang distansya ng Girls Restroom mula sa Locker room. Lumuob ako sa isang cubicle. I heard the door locked.

Nag-off ang mga ilaw. Takot na takot ako sa dilim. Wala akong makita. Nagpapanicked na ako. Di ako makahinga.

"Tulong! Tulong! Help me! I can't breathe.." hindi na ako makahingi ng tulong

I heard some footsteps. Nag open ang door.

"Y-Yung inhaler ko... sa bag.. sa locker--" bago ko pa matapos ang sasabihin ko umalis kaagad kung sino man ang taong yun.

Bumagsak ako sa sahig. Unti-unti na ako nawawalan ng hininga tulad ng unti-unting pagkakawala ng pag-asa ko. Yung kaninang nag iisang pag asa, umalis pa.

Unti-unting bumabagsak ang mga mata ko. Ito na ba ang katapusan ko? Ayoko pa!

And then for the second time nag open ng malakas ang pintuan.

Naaninag ko ang isang lalaki dahil sa ilaw galing sa labas. Binuksan ang bag ko at inilabas ang inhaler. Dali-dali niya itong binigay saken.

Ngunit tuluyan na akong nawalan ng malay.

Nagising nalang ako sa sinag ng araw. Someone opened the window and I hate it! Ayoko sa lahat yung ginigising ako kapag natutulog eh. Gusto ko tuloy manapak.

Gumalaw ako. Unti-unting binubuksan ang mga mata ko. Puti. Puti ang una kong nakita. Nakahiga ako sa kama ng hospital. At.. at.. isang lalaki..

"Anong ginagawa mo dito!?" Sigaw ko. Ang kapal ng mukha ng lalaking ito! Alam kong siya ang nagsara ng pintuan ng restroom! Walang iba, siya lang! Porket natapunan ko na ng juice yung sapatos niyang bago sasaraduhan niya na ako!?

"Wag kang sumigaw. Sakit sa tenga" sabi niya habang hinahawakan ang kanyang tenga.

"Matapos mong ilock ang pintuan ng girls restroom may gana ka pang magpunta dito!?" Lumayas ka nga!" Nakakaimbyerna siya.

"Oo nilock ko ang pintuan hindi dahil alam kong andun ka kundi dahil ako in-charge sa building na iyon. In fact ako pa nga kumuha ng bag mo sa locker room tapos ako pa nagdala sayo rito. Yan pa sasabihin mo saken? Sana pala hinayaan nalang kita dun" mahabang sabi niya.

I feel so guilty.

At dahil sa incident na yan nainis ako sa kanya pero di kalaunan nagkasundo rin naman kami. Nalaman kong nasa iisa lang pala kaming Villa. Magkaibigan na kami. He's always there for me and I'm always there for him too.
But then hindi maiiwasan ang pagiging bossy niya. Pero ang hot niya kapag seryoso siya. Well, oo may gusto na nga ako sa kanya. Halata naman sa kilos. At siguro may gusto rin siya saken base sa mga kilos niya.

"Uuwi na tayo" his voice is like a thunder. Galit siya kasi late na naman ako nakalabas sa campus.

Habang naglalakad kami I heard him sighed heavily.

"Aalis na ako" sabi niya.

"Pauwi na nga tayo may pupuntahan ka pang iba. Ganyanan pala" nagtatampong sabi ko.

"Yena, I'm dead serious" he said.

"I'm hell serious too Vladi" I said.

"I'm going to Korea" parang kasabay ng kidlat ang pagsabi niya.

At umalis nga siya. Pagkatapos niyang sabihin na aalis na siya, umalis nga siya kinabukasan.

He left me dumbfounded. And I hate him again.