DADI

1.1

Kapı çalarken Gece heyecanla gözlerini benden ayırıp eteğini çekiştirdi ve kapıya doğu hızla ilerledi. Kapıyı açmadan önce derin bir nefes verirken ben de Ece'yi kapıp peşinden ilerledim. Yüzüne gülümsemesini takarken heyecanına gülümsemeden edemedim.

Gözlerimi ondan ayırmazken o kapıyı açmıştı. Gece şaşkınca karşına bakarken merak edip ben de dönmüştüm. Şaşırılacak bir şey yoktu, alt tarafı misafirlerimiz gelmişti.

"Kadir amca." Gece şaşkınca konuşunca ben de şaşkınca ona baktım. Amca mı? Misafirlerimiz şaşkınca ona bakarken Kadir Bey ağzını aralamıştı.

"Gece, kızım senin ne işin var burda?" Gece gülümseyerek misafirleri içeri geçirdi ve kapıyı kapattı. O sırada Görkem bana göz kırpıp Ece'yi almıştı ve birlikte yukarıya çıkmışlardı. Hep birlikte salona doğru ilerlerken Kadir Bey Gece'yi kolunun altına almıştı. Sonunda koktuklara otururken Gece gelip yanıma oturmuştu. Kadir Bey bir anda kaşlarını çattı ve dikleşti.

"Sen evlendin mi?" tek kaşını kaldırarak büyük ciddiyetle sormuştu ve bu beni germişti. Gece göz ucuyla bana özür dilercesine baktıktan sonra Kadir Bey'e geri döndü.

"Evli değiliz Kadir Amca. Hiç olur mu öyle şey? Ben, evleneceğim ve seni çağırmayacağım."Kadir Bey şüpheyle baktıktan sonra tekrar ağzını araladı.

"Yüzük?" Gece eline baktı ve ardından gülümseyerek elini elimin üstüne koydu.

"Rüzgar bana evlenme teklifi etti. Yakında nişanlanacağız." ben de gülümseyerek onun elini kavradım. Beni yine de zor durumda bırakmamıştı.

"Rüzgar Bey, sizinle konuşamadık, kusura bakmayın. Gece benim çok yakın arkadaşlarımdan birinin kızı." gülümserken şaşkınlığımı da gizleyememiştim.

"Sorun değil efendim." Gece'nin suratında kocaman bir gülümseme vardı ve onları gördüğüne sevinmiş gibiydi.

"Evet, biraz iş mi konuşsak?" Gece dargınca bir ifade takındı.

"Ya Kadir amca, önce yemek yiyelim bir. Sen de aynı babam gibisin. Hep iş, hep iş." sonlara doğru sesi fazlasıyla üzgün çıkmıştı. Onu belinden kendime doğru çekerken elini destek olmak istercesine daha sıkı kavramıştım.

"Baban ve annenin kaybı senin kadar beni de fazlasıyla üzdü. Ama unutma ben senin yanındayım." Gece gülümserken gözündeki karmaşık duyguları bastıramamıştı. Gözleri parlıyordu ve halıya bakıyordu.

"Gece, üzme kendini güzelim bak yanındayız. Yanlız değilsin." kulağına eğilerek konuşmuştum ve ardından şakağına bir öpücük kondurmuştum. Gülümsemeye çalışsa da yine üzüntüsünü gizleyememişti.

"E hadi sofraya geçelim." herkes ayaklanırken kalkıp Gece'ye kocaman sarılmıştım. Babasızlığı bilirdim. Tamam, o ölmemişti ama yoktu da. Ondan ayrıldıktan sonra omzunu sıcazladım ve elimi eline kenetleyip mutfağa ilerledim.

"Ben yemekleri servis edeyim." herkesin oturmasının ardından Gece de yemekleri servis etmiş, ardından o da oturmuştu. Çorbamdan bir yudum alırken Kadir Bey'in dedikleriyle boğulmaktan son anda kurtuldum.

"Gece, senin şirkette işler nasıl gidiyor?" Gece önce bana bakarak sırtıma hafifçe vururken ağzını aralamıştı.

"Şu sıralar pek uğramıyorum ama yakın zamanda bir proje yok." nasıl bakmış olacaksam bir bardak su uzatmıştı.

"Hayatım, iyi misin?" kafamı sallarken sudan bir yudum almıştım.

"Hayatım önceki renkler çok güzeldi, şimdi renk paletleri ve likit rujlar çok moda. Sen ona da bir el atsan diyorum. Bu modelleri kullana kullana eskittik artık kızımla." diyerek kahkaha atan Kadir Bey'in eşi Gece hakkında gururlanmama neden olmuştu. Gece kibarca kıkırdarken teşekkür etmişti.