Our Mafia Family: Veco (Oyasumi Col and Blake) [Mafia]

sixteenth set- Si Lucario at Si Suria

(Luke's PoV)

Try and Try Until You Die...

And If you Die...

Atleast You Try..

That is the qoutes I treasure when I was in Collage. From then I always thought that I can make everything that I want without the help of others.

But there is one person that talk sh!ts in my face and prove me I'm Wrong. He treat me like a Waste when we we're with someone. He always tell me to understand that someone will kill me if he didn't act like it.

I always take it as joke since that horrable night came.

(Flasback)

I was walking in aley way. This is the day whe I make a move and make him my slave. Ofcours he didn't like it but I told him that I won't allow him to see my anime collections if he insist. Then after our Work on new school I deside not to accompany him this time. I'm still upset because he didn't make my favorite muffins for me.

Yeah, so gayish. But if you know the guy, you will love his cooking.

Now I'm on this aley.... walking... finding the right path to the highway. Tsk. =____=

Now I realize that I'm the foolist person in world, URGH. I forgot my Wallet and now I will damn walk the road.

"Hey pretty" a guy with a bottle of beer said and cornerd me. He reach his hand and hold me in my face. "Anong ginagawa mo sa ganitong lugar." he said with a smirk in his face.

"Paki mo ba. Bitawan mo nga ako." Pinalis ko ang kamay n'ya at pinilit na kumawala sa kanya.

Eto nanaman ang pinakaayaw kong salita e.. pero!

Pero may lima pang lalaki na malalaki ang katawan na lumapit sa akin at hinawakan ako sa braso. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Nagpumiglas ako, kapalit noon ay sinikmuraan nila ako. Dahilan para mapa-yuko ako at mabitawan ko ang dala kong bag.

Sumuntok ako at tatlong suntok sa katawan ang natanggap ko. Namimilipit na ako sa sakit ng magsalita yung lalaking may hawak ng bote kanina. Wala na yung bote at papalapit sya sa akin.

"Tama na ang pananakit sa kanya. Mapapakinabagan pa natin ang katawan nya." noon din ay may nagtakip ng panyong may kung anong kimikal sa mukha ko dahilan para makatulog ako.

Nagising ako sa isang maliwanag na lugar. Nakatutok sa akin ang lahat ng ilaw... may nagsasalita sa microphone... may ilan namang lalaki na pumipigil sa akin para manatili akong nakatayo. Doon ko lang napansin na hindi na ako nakadamit at....

....ako ang ibinibenta nila.

"Five hundred Thousand"

"Five hundred Ten"

"Seven hundred thousand"

"Eight Hundred Thousand."

Naiiyak na ako kasi isa sa mga lalaking ito ako mapupunta. Ano ng gagawin ko. Kung meron lang siguro akong mayamang kaibigan noon baka hindi ako napunta dito. SH!T bakit ko pa iniwan si..

"Two millon. In cash." Isang lalaki ang nagsabi noon na nakaharap sa akin. Nakatayo siya sa harap ko, sa mismong stage. Pero hindi ko makita ang mukha niya. Againts the light kasi at isa pa nahihilo na ulit ako kaya hindi ko na nakayanan pa at nawalan na akong muli ng malay.

It seems years when I wake up once again and I am now in a hotel. Yes I know what is a d**n hotel is.

"Your awake." Narinig kong sabi ng isang lalaki. Hindi ko magawang tingnan s'ya sapagkat ayaw ko makita kung sino man ang may balak patayin ako sa kahihiyan. "Bakit hindi ka nagsasalita? May masakit ba sa'yo?" naramdaman kong palapit siya kaya yumuko ako at mali pala ang ginawa ko kasi nakita kong wala pa rin akong soot na kahit na ano. Agad kong itinapis sa akin ang kumot kasabay noon ang ang paghawak nya sa kamay ko. Pinilit kong huwag s'yang tingnan pero itinaas niya ang mukha ko at pumikit ako.