20. Bölüme 2 Bölüm Kala (Yazarınız da bilmiyor ne olacağını 20. Bölümde Allah biliyor bir tek 😂😂😂 Neyse ne hadi siz okuyun seviliyorsunuz Hayattaki Şansım ailesi 😘🎉💜)
Efsun'un Ağzından
Başım çatlıyordu. Göz kapaklarım titreşerek açılmak istediler. Başımın sağ tarafı aşırı acıyordu. Ellerim, kendiliğinden hareket ederek başımın ağrıyan noktasına gitti. Gözlerimi hala açmamıştım.
Başım şişti. Ellerim o noktaya değdiğinde ellerimi sıcak bir sıvı kapladı.
Gözlerim sonunda üstündeki ağırlıktan kurtularak açıldılar. Uzun süre karanlıkta kalmıştım sanırım. Gözlerim ışıkla buluşunca canım acıdı. Kulaklarım aniden bir kadın sesiyle doldu:
"Uyandı efendim. Bilinci yerinde sanırım. Neler hatırladığını bilmiyorum. Tamam onunla konuşacağım."
Nerede olduğumu idrak edemedim. El bileklerime bağlanmış zincirler vardı. Yerde oturuyordum. Penceresi olmayan bembeyaz bir odaydı.
Üstümde gecelik gibi bir şey vardı. Bacaklarıma bakınca korkudan inledim, neler olmuştu böyle?!
İki bacağımda da morluklar vardı, bazı yerler yeşilimsiydi. Üstüne üstlük bacaklarım boydan boya çizilmişti.
Kendime gelmeye çalıştım.
Az evvel odada konuşan kadın bana yaklaştı. Uzun, düz kahverengi saçları vardı. Gözleri elaydı. Kolları ve bacakları kaslıydı. Bu kadından korkmam gerektiğini biliyordum.
Kadın bana tepeden bakarak:
"Ne hatırlıyorsun?" dedi. Sesi buz gibiydi ve acımasızlık ile doluydu.
Ayağa kalkmaya çalıştım. Ama bacaklarım beni taşımıyordu.
Kadın sorusunu tekrarladı:
"Kalkma. Ayağa kalkacak durumda değilsin. Söyle, ne hatırlıyorsun?"
Kadına uzun süre baktım:
"Neredeyim?"
Kadın bana bir tokat attı. Başım yana savrulup duvara çarptı. Çarpmanın etkisiyle dudağım patladı ve kanlar akmaya başladı.
"Uğraştırma beni, söyle ne hatırladığını?"
Yutkundum, gerçekten hiçbir şey hatırlamıyordum.
Dudağımdan akan kan, ellerime bulaştı. Kanımın sıcaklığı beni şaşırtmadı. Kadına döndüm ve patlamış dudağımla konuşmaya çabaladım:
"H-hiçbir şey hatırlamıyorum." dedim. Doğruyu söylüyordum.
Kadın hiçbir şey demeden odadan çıktı ve beni yalnız bıraktı.
Odayı süzdüm ve umutsuzca bir şeyler hatırlamak için çabaladım.
Beynim bu kadar baskıya dayanamadı, başım ağırlaşmaya başladı. Gözlerim kapanmadan evvel dudaklarımın kanamasının durduğunu hissettim.
...
"Uyan." biri beni dürtüyordu.
Sert ve soğuk zeminde yatıyordum. İçeri gelen kadın bana tokat atan kadındı.
Gözlerimi açarak doğruldum. Kadın, ellerini göğsünde birleştirmiş, bir bodyguard gibi duruyordu.
Kadın yine aynı buz gibi ses tonuyla bana baktı:
"Tolga kim?"
Tolga. Dudaklarını dudaklarımda hissettim. Sanki yanımdaydı. Birazdan kollarını boynuma saracak, kayan gözlüklerini elleriyle itecekti. Dudaklarını kulaklarıma değdirerek:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayattaki Şansım
Chick-Lit"Hayatta iki tür insan vardır bana göre: Doğuştan şanslılar ve benim gibi doğuştan şanssızlar." Efsun, doğduğu şehre taşınana dek şanssız olduğunu düşünüyordu. Oysa şu an tam anlamıyla dünyanın en şanssız insanı olduğunu düşünüyor. Mert, ikizi Ef...
