SMILE:The Prince and the Princess Revelation (NEAR ENDING) - (UNDER REVISION)

Smile 24: Chains and Heartache

ANIKA's POV

"Dolly,"

I smiled as I see him I wave as respose.

"Nate!"

I run to him but suddenly he was slowly vanishing, binilisan ko pa ang pagtakbo at hinabol siya—No! No! Don't leave me!

"Nate—No!" I cried "Come back!"

He smiled.

"It's okay, Dolly" he said "Like what I always say 'kung may nang-iiwan, may naiiwan', I'm always here beside you, hindi kita iiwan"

I cried. Hard. Umiling lamang ako sa kanya habang pabilis nang pabilis ang takbo. Ayoko siyang mawala.

"No!—please no! Nate! Don't! Naaaate!"

He happily wave.

"I'm always beside you, Dolly"

I cried hard.

"Nooooo!"

Napabalikwas ako nang bangon dahil dun, mabilis ang aking paghinga, pawis na pawis at lumuluha.

It's okay. It's okay. It's just a dream. A one fucking dream!

Napatingin ako sa paligid at nakita kong nasa kwarto na ako. Iba na ang suot kong damit at—shit!

Nanlalaking mata akong tumayo kahit nananakit ang katawan ko para alamin kung nasa labas pa siya—Si Nate.

Lakad takbo akong bumaba nang sala, kahit masama ang pakiramdam ay dinig na dinig ko ang malakas na bugso nang ulan, nang makababa ako nang sala hindi ko inaakala na nandito si daddy kausap niya ang mga bodyguards ko pati na si yaya at nang isang babaeng hindi ko nakatalikod, mukhang seryoso ang pinag-usapan nila na halos hindi nila ako napansin.

Tumingin pa ko sa paligid para hanapin si Nate at nang hindi ko makita lumabas ako para hanapin siya, wala akong pakialam kung mabasa ako nang ulan, basta makita ko lang siya—Nate.

"Naaaate!" hiyaw ko habang nag-iiyak, nasa labas na ko nang mansyon at hindi ko pa rin siya makita "Nate! Wag ganito! B-Bumalik ka!"
"Ma'am Anika jusko! Ma'am!"

Nakita pa ako nang isa naming katulong at halos pigilan akong umalis pero tinabig ko lamang ito at halos magwala na kakaiyak mahanap lang si Nate.

"Naaaate!"

Hindi na ko mapigilan pa nang katulong namin dahil tinutulak ko lang siya at sobrang pagmamatigas ko ay nabasa na din siya nang ulan at nabitawan ang dalang pinamili at payong, agad niyang pinulot lahat at napatakbo papasok.

Hindi ko na pinansin pa at napahagulhol na kakaiyak kung san ko hahanapin si Nate. Papalabas na ko nang gate nang makaramdam ako nang isa yakap. I thought it was Nate but he isn't—Si daddy lang pala at si—si— who is she?!

Napatigil ako at mas napahagulhol nang may marealize ako.

Kung may nang iiwan, may iiwan.

I remember Nate silently smiled at me as I cried. He's right. Iniwan ako ni Nate but my family's here now.

Mommy is here.

And that I lost my consciousness.

"Anika Ma fille! (Anika, my daughter!)
"Anika— shit!"

I'm glad they are here.

My long lost family.

THIRD PERSON's POV