next generation

{} 19 {}

p.o.v Alex

Ik lees de brief woedend. Mijn vader schreef deze brief aan mij!

Beste zoon,

Ik denk dat je al gemerkt heb dat ik jouw vrouw en je dochter heb. Ze zijn beide in goede gezondheid hoor. Bella is wel wat koppig maar ja dat is ze altijd.

Ik zal haar niets doen. Maar jij moet dan met me gaan praten. Niet via de brieven maar gewoon man tot man. Ik wil graag dat als je hier mee akkoord gaat of als je er iets tegen hebt dan moet je een brief schrijven naar mij en in de boom leggen waar jullie gezinsinitialen instaan gegraveerd. Die van jou, Bella, Oliver, Ilano en Lieve.

Mijn mannen zullen de brief komen halen. Als je hen laat oppakken komt de brief nooit bij mij aan en kan ik Bella en Lieve niet laten gaan. Dus laat het niet bewaken want anders zal ik hen nooit laten gaan.

Ik spreek je over de brief snel. Tot snel Alex.

groeten je vader.

Ik slik en leg de brief met een klap op het bureau. Ik pak een blad en en ga zitten. 'Wat is er papa' vraagt Ilano.

'Jullie grootvader schreef een brief dat hij wilde praten met me' zeg ik geërgerd, 'ik ga een brief terug schrijven naar hem nu.'

Ik begin met schrijven:

Vader,

Ik zal gaan praten met u. Omdat ik mijn vrouw en dochter weer wil zien. Niet omdat ik ook maar iets goed wil maken! U ontvoerde mijn vrouw en dochter! U doodde mijn zusje zonder enige reden! U wilde uw bloedeigen broer doden!

Ik denk dat u een brief naar me terug zal schrijven over wanneer u met me gaat praten.

Ik zal de grens ook niet laten bewaken. Maar uw mannen komen alleen mijn land op om die brief neer te leggen. Verder niet anders sluit ik ze op en dood ze meteen.

Ik hoor wel weer van u,

Alex

Ik vouw de brief dubbel en stop hem in een envelop. Ik sta op en ren naar de boom. Daar stop ik de envelop in. Daarna ren ik terug. Ik ren weer naar binnen en mindlink iedereen. Ik vertel iedereen wat mijn vader wil doen. Iedereen is geschokt eerst maar snapt dat ik het deel dan niet laat bewaken.

Ik plof daarna neer op de bank. Ik moet even nadenken. Oliver en Ilano komen beide aan een kant zitten. Ze kruipen tegen me aan. 'Komt mama nog wel terug' vraagt Ilano opeens.

Ik kijk naar hem. 'Natuurlijk komt ze terug' zeg ik, 'daar ga ik voor zorgen.'

Hij knikt en gaapt. 'Ben je moe' vraag ik verbaasd.

'Ja' zegt hij zacht, 'Oliver en ik hebben de hele nacht in Lieves kamer gezeten.'

'O-o-oh' zeg ik grijnzend, 'vanavond dan maar goed naar bed.'

'Nee' zegt Oliver, 'hoeft niet.'

'Pech gehad, vanavond vroeg naar bed.'

'Maar we moeten op de kamer van Lieve letten.'

'Dat hoeft niet' zeg ik, 'wij letten op. Met zijn allen.'