next generation

{} 22 {}

p.o.v Lieve

Ik ren mijn kamer in en meteen door naar de grote beer. Ik ga tussen zijn benen zitten en nestel me tegen de beer aan. Waarom sloeg opa mama? Zoiets zou hij toch nooit doen! Hij heeft me belooft om ons geen pijn te doen en nu... deed hij dat...

Ik begin met huilen en leg mijn wang tegen de buik van de beer aan. Er spoken zoveel vragen door mijn hoofd. Waarom sloeg opa mama?!

Na heel even word er zacht geklopt. 'Lieve' vraagt mama.

Ik snik luid. Ze komt de kamer in. Haar wang is rood en je ziet precies de afdruk van opa's hand. Ik duik verder ineen. 'Hey meisje' zegt mama, 'rustig maar.'

Ze komt op haar knieën voor me zitten. 'Opa sloeg je' zeg ik zacht.

'Ik maakte hem boos.'

'Maar hij sloeg je! Hij heeft me belooft dat hij ons geen pijn zou doen! Hij heeft zijn belofte gebroken!'

Ze gaat naast me zitten in kleermakerszit en trekt me op haar schoot. Ik verstop mijn gezicht in haar shirt. Ze wiegt heen en weer met me. 'Rustig maar liefje' zegt ze, 'hij zal jou nooit pijn doen!'

'Maar hij beloofde dat ook bij jou en hij deed je wel pijn!'

'Lieve, je bent zijn kleindochter. Jij bent nog klein en lief en schattig wat ik allemaal niet meer ben. Ik was boos op opa.'

Ik knik zacht. Er word weer geklopt. Opa Sebastiaan komt binnen waardoor ik verder ineen duik. 'Lieve het spijt me' zegt hij.

'Zeg dat tegen mama. Je sloeg haar en je hebt belooft om ons geen pijn te doen!'

'Lieve, het spijt me oké. Kom, ik wil je iets vertellen.'

'Nee, ik blijf hier. Samen met mama.'

Hij gaat op zijn hurken voor ons zitten. 'Oké' zegt hij, 'jouw mama en ik hadden ruzie omdat ik... toen jouw grootmoeder overleed was mijn eigen wolf niet te stoppen. Mijn wolf ging roedels doden en jouw mama is ontkomen aan mijn woedende wolf.'

Ik kruip wat verder tegen mama aan. 'Niet bang zijn Lieve, mijn wolf ziet niets gevaarlijks in jou. In geen enkel kind. Ook niet in jouw mama. Ze moet hem alleen niet boos maken.'

'Maar in papa zie je dus wel iets gevaarlijks' zeg ik fronsend.

'Dat is gewoon... kijk mijn wolf is een Alpha. Net als die van jouw papa. En net als die van Oliver. Mijn wolf is gewoon bang dat hij zijn territorium verliest. Daarom dood hij andere Alpha's. Hij wil het risico niet lopen dat een andere Alpha zijn territorium kan afpakken en hem doden. Jouw vader en ik zijn even sterk dus...'

'Oké, dat snap ik. Maar waar hadden jullie dan ruzie over?'

'Dat ik jouw mama littekens gaf.'

'Littekens?'

'Ja, jouw mama kon aan die woede ontsnappen en ze ontmoette en rogue genaamd Morris. Hij heeft haar meegenomen en haar veel pijn gedaan. En jouw vader heeft hem gedood.'

Hij staat op en tilt me op. 'Het spijt me Lieve' zegt hij, het was niet mijn bedoeling dat je dat zag.'

'Ook aan mama' zeg ik.

Hij knikt en zet me neer. Mama is opgestaan. 'Het spijt me Bella' zegt opa Sebastiaan, 'oké?'

'Voor nu ja.'

Hij knikt en kijkt me aan. 'Ga nog maar even spelen' zegt hij glimlachend, 'ik wil nog even met mama en de jongens praten.'

Mama en opa lopen de kamer uit. Ik ga op mijn knieën op de grond zitten en begin met de speeltjes te spelen die Jake heeft gemaakt.