Takside herkes bir sonraki şarkıyı merak içerisinde bekliyorlardı ki, birden müziğinden herkes tanımıştı hangi şarkı olduğunu. Sezen AKSU – Küçüğüm şarkısı çalıyordu. Epeyce suskun bir halde herkes dinlemeye devam ediyordu. Sanırım suskunluğu bozacak tek kişi yine taksi şoförüydü ve üzerine düşen görevi layığı ile yerine getirmişti bile 'Bu güzel şiir için sana çok teşekkür ediyorum kardeşim, yalnız senden inmeden önce bir ricam daha olacak. Eğer tabii kabul edersen. Yanındaki kadını asla bırakma o git derse bile gitme. Çünkü bir kadın, bir adamın omzuna yaslanacak kadar güvendiyse, sevgisi de güveni kadar büyüktür. Sakın ! Ha evlat, böyle kadını terk etmek senin gibi yürekli bir adama asla yakışmaz. Benim senden son ricam bu, umarım bu ricamı göz önünde bulundurursun.' Dedi ve taksiyi Gökçenin tarif ettiği evinin önüne yanaştırdı. Yağız olup bitenlerden şaşkınlığını gizlemeye çalıştıkça içi içine sığmamaya başlamıştı. Şoförün dediklerini düşünüyordu. Aklı ve gönlü arasında bir savaş çıkıyordu. Merak ettiği şey bu savaşta gönül mü ? Yoksa Akıl mı ? Kazanacaktı.
Taksi'den inmişlerdi. Gökçe Yağızın gözlerine baktı ve 'haydi beni takip et.' Dedi. Yağız, hala olup bitenlerin bu kadar hızlı gelişmesinin şaşkınlığındaydı. Ama bu oyunda söz sahibi olan Gökçe'ydi. Tüm bu gelişmeler onun bu oynadığı oyunun parçasıydı...
Binaya girdiklerinde asansöre doğru ilerlemeye başladılar. Ve artık Gökçe anahtarlarıyla kapıyı açmaya çalışıyordu fakat anahtarı bir türlü yuvasına takamamıştı. Gökçenin arkasında duruyordu Yağız ve kapıyı açmakta zorlandığını gördüğünde ona yardım etmek istedi ve onun yana doğru gitmesi için belinden tutup kenara doğru hassasça sokulması için itmişti. Kapıyı Yağız açmıştı. Fakat içeriye önce Gökçenin girmesini uygun gördüğü için geriye doğru çekildi ve içeriye girmesine müsaade verdi. Gökçe içeriye girdiğinde âdet yerini bulsun dercesine Yağızı buyur etmişti. Gökçe evin sahibi olduğundan dolayı olsa gerek çok rahattı fakat aynı şey Yağız için geçerli değildi. Çünkü Yağız bu evde bir misafirdi. Ve bilmediği bir labirentte gibi hissediyordu kendisini. Gökçe Yağızı içeri oturma odasına götürdü ve burada istediği gibi rahat edebileceğini söyledi, ardından kendisi kahveleri yapmak üzere mutfağın yolunu tuttu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gökyüzünde Bir Gökçe
Teen FictionGece yarısıydı ve ben her gece olduğu gibi yine kendimi gecenin sessizliğine atıverdim. Evden çıktığımda bir kış gecesinde olduğumu unutmuştum, kısa giyindiğimin farkına vardım ve hemen geri dönmek istedim fakat ben dışarıya çıkalı epeyce bir süre o...
