Yakamoz

Gözleri

Bölüm Şarkısı : Sancak Üşüyorum Aldırma

Kesinlikle bu şarkıyla dinleyin. Çok güzel uyuyor 😁😁

----------------------

Hayatının dönüm noktaları olur insanın. Bazen iyi birşeydir bu bazen kötü.
Benim dönüm noktam annemin ölümüydü. Daha doğrusu babamın annemi öldürmesi.

Diğeri ise tam o günün sabahı sırama oturan çocuğu sevmem.....

Şimdiye kadar gerçekten beni sevecek olan kişiyi beklemiştim.

Şuan karşımda gördüğüm adam kalıbına koyamayacağım varlıkdı bana bunları düşündüren.

"Senin ne işin var burada!"
Avni amcaydı böyle bağıran. Biliyordu tüm olanları. Elinden geldiğince de onu hapse attırmaya çalışmıştı fakat her zaman kendini aklamayı başarıyordu.

Avni amcanın sesiyle tüm salondaki sesler kesildi ve sadece bizim bulunduğumuz tarafa bakıldı

"Bu seni asla ilgilendirmez ben Aylanı almaya geldim. " dedi tüm iğrençliği ile.
Ben mi ben cevap veremiyordum. Onu karşımda görmek beni sarsmıştı. Hemde çok derinden.

"Aylan seninle gelmiyor " diye tısladı Avni amca.
"Buna hiçbiriniz karışamassınız!" Diye bağırıp bana yöneldi. Tam kolumu tutacağı sırada kendimi geri çektim.

"Sakın. Sakın bana o kirli ellerinle dokunma. " dedim.

"Sen benim kızımsın bunların değil. Onun için yürü benimle. Seni bu yaşa ben getirdim. " dediğinde bende kayışlar koptu.

"Senin kızınım öyle mi? Senin kızın. Ama olaya bak ki ben sende değilde başkalarında buluyorum baba sevgisini. Sende hissedeceğim şefkati başkalarında hissediyorum. Senin bile sevmediğin beni başkası neden sevsin ki değil mi. Babasının bile sevmediği kızı başkası neden sevsin.
Annemi öldürdün sen benim. Bu hayattaki en değerli Varlığımı öldürdün. "
bağırıyordum. Ağlıyordum. Ama susmadım. Bu sefer susmadım.

"Dedin ya seni ben büyüttüm diye. Sen hergün bana verdiğin bir lokmayi zehir ettin. Annemin ömrünü yedin bitirdin benimkinde mi şimdi gözün. Ama yanlış seçim Ateş Şimşek. Ben senin kızın değilim. Ben Aylan Şimşeğim. Ben annemin kızıyım. "
Diyip koşmaya başladım.

Nereye gittiğimi bilmeden koşuyordum. Tek amacım baba demeye layık olmayan varlıktan uzaklaşmaktı.

Bacaklarım isyan eder gibi dolandı ve yere kapaklandım. Canım yanıyordu fakat bunun sebebi ne dizilerimin kanamasıydı ne de ellerimin soyulmuş olması. Bunu sebebi o adamın içimde kurutmaya çalıştığım acıları yeniden filizlendirmesiydi.

Gözlerim yanarken etrafıma baktım. Sokak arasındaydım. Sokağı aydınlatan tek ışık kaynağı ilerideki
Sokak lambasıydı. Onun da sokağı aydınlattıgi pek söylenemezdi ya.

Yavaşça ayağa kalktım. Dengeli adım atamıyordum.
Başım dönerken bir yere tutundum.

Başımın dönmesi artarken olduğum yere cöktüm. Sokakta benim hızlı nefes alış verişlerimden başka hiçbir ses duyulmuyordu.
Bacaklarımı kendime çekip başımı dizlerime yasladım.

Gözyaşlarım yerini hıçkırığa bırakmıştı.
Olanları düşündüm. Babamı düşündüm. Annemi öldürüşünü, benim hayallerimi katledişini herşeyi düşündüm.

Sonra kalbim aldı sözü beynimden. Dalayı fısıldadı kulaklarıma. Akuamarin Mercan ve yakutun birleşimi gözlerini göz kapaklarıma çizdi.