De "13" kinderen(#3)

Hoofdstuk 29

Ik knipperde langzaam en wreef in mijn ogen. Het laatste wat ik me herinnerde was vreselijke pijn... Een pijn die ik niemand toewenste ooit te voelen. Ik klauterde overeind en zette me met mijn rug tegen de muur. Ik herkende meteen de kamer waar ik was en zag Mist naar me toe komen vliegen.'W-waarom ben ik in het centrum? H-hoe ben ik hier gekomen?' vroeg ik mezelf hardop af. Mist vloog naar de deur en opende hem zelf. Ze vloog weg en de deur sloot. Ik zuchtte en wreef met mijn hand over mijn voorhoofd. Het leek wel of mijn hoofd elk moment kon ontploffen... Ik probeerde te herinneren wat er gebeurt was maar het enige wat ik leek te weten was dat het pijn deed. Dat August erbij was... August! Mijn ogen werden groter. Waar was hij? Was hij nog steeds daar?'Oh June!'. Julie kwam de kamer binnen rennen en knuffelde me bijna dood.'Aaah...' kreunde ik en ze liet me meteen los.'S-sorry, ik ben gewoon zo blij dat je weer wakker bent' lachte ze.'Dat zijn we allemaal' zei Maarten. Pas nu merkte ik dat al de anderen ook bij me in de kamer stonden.'H-hoelang ben ik buiten westen geweest?' vroeg ik verward. 'Een week' zei Julie stil. Mijn ogen werden groter.'E-een we-week?!' riep ik en stond op. Dat had ik beter niet gedaan... Alles om me heen begon te draaien en ik viel om. Gelukkig ving Sam me op en lachte naar me.'Fijn dat je weer terug bent'. Ik vond langzaam mijn evenwicht terug en keek verward de kamer rond.'Waar is August?' vroeg ik toen ik hem er niet zag bijstaan. 'H-hier' kraakte een stem vanuit de deuropening. Hij leunde tegen de rand van de deur aan omdat hij anders omviel en probeerde naar me te lachen. 'Hey'.'Wat doe jij hier? Jij hoort in bed te liggen' zei Febe streng en ondersteunde hem.'I-ik wou June z-zien' kuchte hij.'Hij is gisteren wakker geworden' lichtte Oc me in.'En je hoort niet uit bed te komen'.'Pech, ik ben er toch' zei August en keek naar mij. 'Niemand zou me bij jou kunnen weghouden'. Ik moest blozen en dat merkte Sam ook op.'Hij is het, ofniet dan?'. Ik zuchtte en keek de kamer rond.'Als iedereen hier toch is...' zuchtte ik.'August en ik zijn voorbestemd, ik heb het in een visioen gezien'.'Echt?' vroeg Jana verbaasd. 'Ik had echt verwacht dat het Sam ging zijn' zuchtte Demi.'Nou ik ook' zei Niels.'Nou ik ben het, niet Sam' zei August en strompelde met behulp van Febe tot bij mij.'E-er is nog iets dat je moet weten over mij voordat we samen kunnen zijn' zei hij ernstig.'T-toen Sam werd meegenomen door die draak in het noorden...had ik hem kunnen redden...maar dat deed ik niet omdat ik bang was dat je hem zou verkiezen boven mij... Het spijt me echt ontzettend June...'. Ik wist niet wat ik hoorde en staarde verbaasd naar de anderen.'Wij weten het ook nog maar net van vorige week hoor' zei André. 'Maar Sam vind het niet erg, dus wij ook niet' zei Mia.'Dan ik ook niet' zei ik en keek naar August.'Hoe kan ik boos op jou blijven?'. Hij lachte en leunde voorover. Ik sloot mijn ogen en voelde zijn lippen tegen die van mij. Op dat moment was alle pijn verdwenen en alles was perfect.