Best Vacation Ever?!

4. HET verhaal...

Pov. Jeremy

We lopen door de gangen. Ik heb mijn capuchon op gedaan, en loop met mijn hoofd naar beneden. Ik denk aan vroeger. 

*Flashback*

Ik was 10. Enzo was net 8. We zitten op Enzo zijn kamer, met de race-autootjes te spelen. We hadden het zo leuk. Enzo was zoals gewoonlijk heel druk in zijn fantasie, en ik zat rustig met een auto te spelen. Opeens horen we een harde klap, en dan horen we onze ouders snel naar boven rennen. "Ga snel de kast in!" schreeuwt mama in paniek. Enzo en ik luisteren braaf en gaan de kast in. Papa doet snel de deur dicht en doet hem op slot. Toen ging alles heel snel. We horen harde geluiden en knallen. Enzo begint hard te huilen, en ik troost hem, terwijl de tranen over mijn wangen lopen. Na een tijd is het stil. Ik hoor alleen zacht gesnik. Twee grote, betraande ogen kijken me met angst aan. "Het komt goed." zeg ik wijs. Ik probeer de deur open te krijgen, maar hij is op slot... "Oh jeetje..." fluister ik. Ik kijk om me heen, en zie de extra sleutel hangen. Ik pak hem en steek hem in het slot. "Enz, blijf nog maar even hier. Als je bang bent, knuffel dit maar." zeg ik en ik geef Enzo mijn teddybeer. Ik doe de deur open. Ik schrik. Alles ligt verhoop, en het raam is kapot. Langzaam loop ik erheen, en ik kijk naar beneden. Als ik zie wat er is gebeurt, begin ik als een gek te huilen. Mama en papa lagen beneden... Lijkbleek... Overal zie ik politie en ambulance. Ik deins in paniek naar achteren. "Jer? Wat is er aan de hand..?" hoor ik Enzo vragen. Ik loop naar hem toe en ik hou hem stevig vast. "Enz... Mama en papa zijn engeltjes... Ze zullen veilig zijn..."

*Einde flashback*

"Jer..? Gaat het wel?" Ik schrik van een hand die op mijn schouder ligt. Ik kijk in de ogen van Joost. "Uhm... Ja... Het gaat." zeg ik kortaf, en ik veeg mijn traan weg. "Weet je het zeker?" vraagt Enzo bezorgt. Ik knik en kijk naar beneden. Hij knikt. We lopen naar de aula. "Jankerd..." hoor ik overal vandaan komen. Ik negeer het. "Hou je bek.." zeg ik zacht. "Jer..?  Waarom zeg je dat?" vraagt Anna bezorgd. "Niemand zei iets.." zegt Sude. Ik kijk ze aan. Ben ik gek aan het worden...?