Best Vacation Ever?!

19. Gevecht?!

Pov. Demi

*12 uur*
We hebben ons klaargemaakt. Anna is zich in de badkamer aan het opmaken. Ze is eigenlijk de enige die zich opmaakt. Sude en ik doen eigenlijk alleen maar mascara op, maar Anna doet het uitgebreid. We hopen dat we vandaag eindelijk weer naar buiten mogen. Het water is zo goed als weg. Als Anna klaar is, lopen we de deur van het appartement uit. We lopen de trap af naar de lobby. De ramen zijn gebarsten. "Daar hebben we eten gehaald." zegt Enzo en hij wijst naar het kleine kastje, waar eerst allemaal eten stond. We knikken en lopen naar een man, die aan het opruimen is. "Uhm, meneer? Mogen we al naar buiten?" vraag ik. De man schrikt en draait zich om. We schrikken als hij zich omdraait. Link en Jer deinzen naar achter. "Pascall?!? Wat doe je hier?!" roept Joost. "Vakantie met mijn ouders. Waarom zijn jullie hier. Gelijk mijn vakantie verpest." zegt hij boos. Link kijkt naar beneden. "Kan je niet gewoon normaal doen..." vraagt Jer zacht. Pascall kijkt op. Woede staat in zijn ogen. "Wat zei je kleine?" roept hij. Jeremy doet een stap naar achter. Pascall loopt boos op hem af, maar Enzo springt ervoor. "Blijf van hem af." zegt hij boos. Ik kijk Sude en Anna aan. Ze schudden nee. Ik heb Enzo nog nooit zo boos gezien. Pascall lach. "Zie je dat Jerrieperrie? Je kleine broertje wilt je helpen." Hij duwt Enzo hard tegen de meer aan. "NEE!" roept Anna en ze loopt op Enzo af. Hij heeft een bloedneus. Ik ren op Jer af. "Blijf van hem af." zeg ik bot. "En wie ga je daarvoor meenemen?" lacht Pascall. Joost en Harm gaan naast me staan "Hun." zeg ik met een glimlachje. Pascall kijkt boos, en draait zich om. "Ik krijg jullie nog wel!" roept hij nog. Ik draai me om en geef Jer een knuffel. "Dankje.." zegt hij zacht. "Geen dank." zeg ik lief. Ik kijk naast me, en ik zie Enzo tegen de muur zitten. Anna komt aanrennen met zakdoekjes. "Hier." zegt ze en ze geeft ze aan Enzo. "Dankje" zegt hij zuchtend en maakt zijn neus schoon. Ik en Anna helpen hem met opstaan, en dan geeft Jer hem een knuffel. "Dankje.." zegt Jer tegen hem. "Waarvoor?" vraagt Enzo verbaast. Jer laat los. "Dat je me wou helpen." zegt hij huilend. "Ach. Daar zijn broers toch voor?" zegt Enzo met een glimlach. Na 10 minuten lopen we weer naar buiten en gaan we de buurt bekennen.