last kiss > jikook ✅

17

gözlerimi açtığımda jungkook yanımda değildi. bunun şaşkınlığıyla ellerimi yatağa dayayıp endişeyle kalktığımda jungkook karşımda gülümsüyordu.

"seni bırakıp gideceğimi mi düşündün jiminie?"

gözlerine baygınlıkla baktıktan sonra tekrar uyumak için kafamı yastığa bıraktım.

"jiminie!"

beklediğim şey kesinlikle gözlerimi kapatmışken dudaklarını yüzümde gezdirmesi değildi.

"jungkook, yapma bunu!"

jungkook dudaklarını dudaklarıma yoğunlaştırdığında üstüme çıkmaya hazırlanıyor gibiydi. dudaklarının dudaklarımda titremesi beni fazlasıyla tahrik eden bir durumdu. dudaklarımla ona karşılık verdiğimde yanaklarımı avucuna alıp daha hızlı ve kesik kesik nefesini vererek öpmeye başladı. dudaklarımı dudaklarından çektiğimde güzel bir rüyadan uyandırılmış gibi korkunç bir ifadeyle yüzüme baktı.

"bu şeyleri daha fazla istemiyorum jungkook. gerçekten, benliğimi kaybettiriyorsun bana. bunu istemiyorum."

"ah, bunu duymak güzel jimin. bende kahvaltı hazırlamıştım fakat bu sözlerinden sonra kahvaltıyı tek yiyecekmişsin gibi görünüyor."

yataktan hızla kalktığında kolundan tutup yüzünü yüzüme çevirdim.

"jungkook yanlış anl..."

jungkook kolunu elimden ani bir hareketle çektiğinde elim yatağın üstüne düşmüştü. jungkook otel odasının mutfağına gitti ve onun hıçkırıklarını duyuyordum. tanrım, o gerçekten ilgi isteyen küçük kızlar gibiydi. fakat ben onunla ilgilenecek hayalindeki romantik erkek değildim.

mutfağa girdiğimde bıçakla bişeyleri kestiğini farkettim. hızlanan bıçak hareketleriyle en sonunda elini kesmişti. banyoya gidip acil dolabından bir sargı alıp eline sarmaya yeltendim.

"jungkook, elini bana ver."

"sana bir daha elimi asla vermeyeceğim jimin, sen nazik görünen bir aşağılıktan başka bişey değilsin."

"jungkook, bana elini ver dedim! lanet olsun jungkook bana elini ver!"

sinirden dişlerimi sıkıyordum ve bu vücudumu germiş olacaktı ki gözlerim doluyordu. jungkook bana korkmuş bir şekilde bakarken kendimden nefret ettim. ben böyle biri değilim. ben böyle biri değildim.
ben böyle biri olamazdım.
jungkook'un kalbini kırmazdım.
jungkook elini korkarak uzattığında önünde diz çöküp elini yüzüme yaslayıp ağlamaya başladım.

"özür dilerim jungkook, gerçekten çok özür dilerim. kendime hakim olamıyorum."

jungkook benim hizamda yere eğilerek diğer eliyle saçlarımın arasından kafamı tutup göğüsüne bastırdı.

"sorun değil jimin, seni seviyorum." 

________________
bu bölüm hazırda duruyormuş fakat farkında değildim ve yayınlamak yeni aklıma geldi :"(

bu arada yoonseok yazmayı düşünüyorum, bu konuda ne düşünüyorsunuz?