uyandığımda yatağımdaydım. ama tek fark ameliyathanede olmamdı. demekki tanrının sorgu odası böyle bir yermiş diye düşünüp yarım bir gülümseme yerleştirdim yüzüme. beni alıp tanrının huzurunda sorguya çekmesi gereken melekleri bekliyordum ki kapıdan içeri doktorumun girmesi şaşırtmıştı.
"jimin artık özgürsün, bir süre daha burada kalacaksın fakat bir mucize oldu ve kalp bağışı bizim hastanemize yapıldı ve seninle tamamen uyuşuyordu. dün gece kalp naklin gerçekleşti. uzun süredir göründüğünden daha canlı görünüyorsun. bak!"
yüzüme bir ayna tutmuştu, aynaya ifadesizce bakıyordum. mutlu mu olmam gerekiyordu? hiç sanmıyorum. birinin ölmüş olması ve o kalbin bana bağışlanmış olması garip bir duyguydu.
aynadaki yüzüm farklı gelmemişti çünkü aynaya hastaneye yattığımdan beri 2 kere bakmıştım ve hayatımın gözlerimin önünde daha fazla kaybolmasını izlememek için bir daha bakmamıştım.
konuşamıyordum doktorda bunun farkında olmalıydı ki bir süre yüzüme gülümseyerek baktıktan sonra elindeki aynayı da alıp odayı sessizce terk etti.
_____________
sizden çok çok çok çok çoook özür diliyorum uzun süredir güncellemediğim için. wattpadi sildim sanıp bakmadım meğer silmemişim falan üzgünüm :"(
ŞİMDİ OKUDUĞUN
last kiss > jikook ✅
Fanfictionfakat sen Jimin, "ben yokkende aşk vardı" diyorsun. gece yokken yıldızlar varmış gibi, yağmur olmadan gökkuşağı çıkıyormuş gibi...
