artık günlük rutinlerimde jungkook'un olmamasına alışma aşamasındaydım. onu hatırlatacak herşeyi zihnimin ve evimin kuytu köşelerindeki kutulara doldurmuştum. onları atmıyordum çünkü bir gün gelme ihtimali hâlâ aklımı kurcalıyordu.
sabahları onun yerine aynada baktığım kendi renksiz yüzüme "günaydın" diyor. geceleri yine aynı surata "iyi geceler" diyerek yatıyordum. mutsuzluğu üstümden atmak için arada bir minik sevimli insanın içini huzurla dolduran kafelere gidiyordum. ah tabi bunların içinde birde kediler oluyordu. her insanın ayaklarına dolaşan kediler...
kediler bana jungkooku anımsattığı için kafenin kedilerin olmadığı tarafına geçiyordum. kediler jungkook gibiydi çünkü ilk başta kendilerini sevdirmek için size her zaman yakın olurlar yanınızdan ayrılmazlar ve yemeklerini verdiklerinde daha fazlasını istemek için tekrar yanınıza gelirler. en son başka ihtiyaçları olduğunda da giderler. belki daha güzel yuvalar bulurlar kendilerine belki de eş ararlar. bu üzücüdür çünkü siz onlara çoktan alışmışsınızdır.
__________________
aslında bu bölüm final olacaktı ama dedim bu ne hız biraz daha bekleyim yine de sona hazırlıklı olun, her an gelebilir.....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
last kiss > jikook ✅
Fanficfakat sen Jimin, "ben yokkende aşk vardı" diyorsun. gece yokken yıldızlar varmış gibi, yağmur olmadan gökkuşağı çıkıyormuş gibi...
