Yaz tatilinde evde kaldığı o günden sonra başlayan acı dolu olaylar. ..
Küçük bedeni bunu kaldırabilecek kadar güçlü mü?
Herşeyi alınmış genç bir kız düşünün. Gerçek olduğunu düşündüğü herseyin yalan olduğunu öğrenince ne olur ? Sessiz çığlıklar...
Karanlık bir yerde açtım gözlerimi. Basım catlarcasına agrırken etrafta göz gezdirmeye başladım. Fakat tek nokta kadar bile ışık olmayınca hicbirsey gözükmüyordu. Ayağa kalktım zorlukla. Sert bir yatakta yatıyordum. Ayaklarımı yataktan aşağı sallandırıp düşünmeye başladım.
En son ne oldu?
Ben neden burdayım ?
Bana ne oldu?
Beni neden burda tutuyorsunuz ?
Tum bunları neden bana yasatiyorsunuz?
Sessizliği yarıp geçti bir ses
Çünkü sen bende olmayana sahip oldun çünkü sen. ..
Ses kesilmisti ben ne yaptım ki diye düşündüm safca . Sonra yürüdüm sessizliğe ve bilinmezlige. Sonra bir kapı gördüm. Evet gördüm nasıl mı ? Kapı arkasındaki ışığı saklayamiyordu ki.....
Kapıyı açtım hızla ve inanılmaz bir ışık göz bebeklerimi bile agritan bu ışığa sadece gözlerimi yumdum. Sonra yavaşça açtım gözlerimi o güzelliğe . Aman allahım tam bir cennete düştüm gibi hissettim. Önce önüme pespembe çiçekleri olan ağaçlar çıktı. Kendimi suan cennete düşmüş gibi hissettim. Yerede biraz çiçek dökülmüştü. Onların üstünde beyaz elbiseyle yürürken melek gibi hissettim kendimi sanki her an kanatları çıkıp ucuracakti beni. Bu cennetten çıkar çıkmaz bir şok daha yaşadım . Yeşilin her tonu adeta karsimdaydi. Karşımda duran güzelliğe bakarken adeta nutkum tutulmustu. Hele ki suya yansiyinca oluşan uyum bir farklı yerden gözlerimi güzelliğiyle dolduruyordu. Su evet su. Dokunmak istedim ve yaklastim. Uzun beyaz elbisenin yerde surunmesinden başka hiç ses yoktu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonra suya yaklaştım ve elimi yüzeyinde dolandirmaya başladım. Ve çok sürmedi arkamdan birinin beni itmesi ile suya düştüm. Ama sorun şu ki ben yüzme bilmem ki ..... yavaş yavaş son nefeslerimi verirken tek gördüğüm bulanık bir simaydi. ...
Gözlerimi açtım yeniden sonra etrafima baktım kabullenmek ve hatırlamak ister gibi . Gökyüzüne baktım yeni doğan güneşe yani rüya miydi hepsi ve şimdi bitti mi!? Sonra kıpırdandım yerimde fakat ellerim ve ayaklarımı oynatamiyordum.
Sonra farkettim de çok sert bir yerde yatmıyor muydum? Hatta belime batan şeylere bakılırsa cidden sert biyerdeydim. Kafamı yan tarafıma çevirince bir şok daha yaşadım . Ya ben saçmalamaya başladım yada suan ben bir tren yolunda ellerim ayaklarım bağlı bir şekilde yatıyorum.
Çok fazla uğramış ve sanırım sonunda bileklerimi kanatmistim. Sonra annemin bebekken bana söylediği ninni geldi aklıma . Uyusunda büyüsün mu diyordu. Ama anne sen söyle ben şimdi uyursam ÖLMEM mi !?
Ninni kulaklarimi doldururken gulumsemeye başladım . Düşündüm de sanırım ben delirdim ha ????
Ah şu bana bu acıyı çektiren kimdi acaba . Parçalar birleşince ailemi bile elimden o almıştı. Neden peki ben ne yaptım ki ona?
Saatlerce öylece durdum adeta ölümünü bekleyen bir mahkum gibi .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonra güneş battı ve akşam olurken geldi adeta ölümümü bildiren ses . akşamın karanlığını yirtarcasina boşlukta yankilanan tren sesi.....
