HOW MUCH? I LOVE YOU! (Completed)

"Not too late... Action speaks louder than word. "

"Not too late... Action speaks louder than word. "

Naramdaman ko ang pagdampi ng labi niya sa labi ko. Marahan at puno nang pag-iingat ito...I can feel the heat of his breath...I can smell it...it smells like mint. Ginising nito ang pagkahimbing ko.

The only way to convince myself that it is real, is to open my eyes. The kiss was so gentle...it was sweet...but I'm not sure if it is real?

Pagmulat ng mga mata ko I saw Arix sitting beside me, staring at me. Malayo ang distansya naming kaya imposible ang iniisip ko.

It was just a dream...bulong ko sa isip ko.

"Are you okay?" Tanong ko kaagad sa kanya. Naisip kong baka masakit ang ulo niya dahil sa hangover. Tatayo sana ako kaso lang ang bigat ng pakiramdam ko. I couldn't get up and I felt like sickness motion. Nagchichill ako sa subrang lamig ng pakiramdam ko.

"Shuush...just lay down. May fever ka. Okay lang ako. You're sick because of me. Huwag ako ang alalahanin mo." Ang lambing ng boses ni Arix. Parang wala kaming pinagdadaanan ngayon. Hinaplos pa niya ang pisngi ko. Napahawak na lang ako sa noo ko dahil hindi ko alam kung paano ako magrereact sa gestures niya. Sinabi na ng nurse kanina sa akin na pwede akong lagnatin dahil sa mga sugat ko.

"You have to take some med. I got here," nakita kong may hawak siyang gamot at isang basong tubig. "I cooked nido soup, you should take some para mawala ang pagchichill mo."

Ang totoo I don't feel like having soup at this very moment. Pero ayaw kong masayang ang effort ni Arix. Nido soup ang niluto niya dahil alam niyang ito ang paborito ko. Kaya nga subrang daming nido soup pack ang nasa mga pinamili niyang grocery nung isang araw. "You, cooked?" tanong ko.

"Yup..di ko na ginising si Tita. Nakialam na ako...here," he took a spoonful of soup at isinubo niya sa akin. Para akong bata na sinusubuan niya.

"Ako na...kaya ko naman eh."

"Shusssh...let me do it...I owe you a lot."

"Tsskkk...hindi pa naman ako baldado. Do you think sapat na ang lahat ng ito? That's not fair..we're not yet even."

"Hahaha..." ang sarap pakinggan ng tawa ni Arix."You can punch me all you want kapag magaling ka na. I don't think kaya mong sumuntok ngayon o kahit humawak ng spoon at subuan ang sarili mo? Let me do it. I want to clear my conscience."

Ngayon ko lamang naalala ang mga kamao ko.

"You, moron..."

"You idiot...who told you na pagsusuntukin mo ang wall...you should hit me instead."

"No I can't..."

"Yeah, I know you're so afraid of me."

"Why should I? Tsssk...hindi lang talaga kita kayang saktan." Ano ba ang sinasabi ko? Kakaiba ang reaksyon ni Arix dito. He stared at me at least more than a couple of minutes I guess. Or we stared with each other. Muntikan pa kaming matapunan ng soup. Ang awkward lang kasi.

"You feel better now?" Inalalayan ako ni Arix na mahiga muli. Nakainom na ako ng gamot. This time I sweated like hell naman. Kumuha siya ng bimpo at pinunasan ako. Naiilang talaga ako.

"Shuush...Stop it. Wala akong ipampapasweldo sayo." Saway ko.

"Just shut up..."

Pagkatapos niya akong punasan ay pinagpalit niya ako ng damit. Para akong batang inaalagaan ni Arix. "Weesh...dito ka na sa kama...dyan na lang ako sa lapag," saway ko kay Arix nang makita ko siyang mahihiga na sa lapag. Wala iyong kutson, nilatagan ko lamang iyon ng comforter kanina. Hindi siya sanay na hindi komportable ang kanyang hinihigaan.