Aşktan Yana

§~22.BÖLÜM~§

Dokunulmasa da,
Görülmese de,
Kalpte yer verilir bazısına, nedensizce...
                   ~Cemal Süreya~

Medya da; Yakışıklı baş rolümüz var..

Bölüm şarkısı; Ali Baran& Yazuktur Günahtur..

#############

Beni ne kadar sevmese de Suan ona karşı olan sorumluluğumu yerine getirmem lazımdı. Son kez olacaktı. Babamdan kalan tek kan da yok olmuştu. Bu zamana kadar hiçbir zaman bana amcalık yapmamıştı. Ne annemi ne de beni sevmişti. Ama yine de o babamla aynı kanı taşıyordu. Babam için yapmam gerekirdi. Eğer Babam hayatta olsaydı oda böyle isterdi biliyorum. Ben babamın prensesiydim. Gidip son kez görecektim.
  Dün akşama doğru amcamın ölüm haberi gelmişti. Suan dayım ve Nurla amcamgilin evine gidiyorduk. Ne kadar kendim gitmek istesem de dayım yanlız bırakmak istememişti. Nurda destek olmak için gelmişti ama ben kendimi kötü hissetmiyordum. Sonuçta bu yaşıma kadar bana amcalık yapmamıştı. Tamam kabul biraz kendimi kötü hissetmiştim ama o kadar. Daha fazlası olamazdı çünkü bir gün bile nasıl olduğumu sormamıştı.
Villanın önüne gelince arabayı uygun bir yere park edip indik. Tanınan bir iş adamı olduğu için oldukça kalabalıktı. Sanki asrının arabasını görür gibi olmuştum ama bir an yine Asrınla ilgili hayal gördüğümü düşündüm. Gelebilirdi sonuçta oda tanıyordu ama yine de onun burada olmasını istemiyordum.

Onu deli gibi özledin.
İç sesimin bana fısıltısı bile herşeyi yalanlıyordu. Kalbime söz geçirmemek böyle birşey demek..
İçeriye girince büyük bir insan topluluğu ile karşılaştık. Hepsi lüks bakımlı insanlardı. Dayım bir kaç kişinin yanına gidip taziyesini iletirken bende içeriye girip yengemi görmek istedim. Tabi koluma giren nurla beraber. İçeriye girdiğimizde de yine kalabalık bir grup vardı. Fakat burada kadın ağırlıklıydı. Uzakta koltukta oturan yengemi görünce ona doğru adımladım. Yengeme yaklaştığım esnada tuğba önüme geçti.
Bu kızın babası ölmedi mi ne bu makyaj. Yüzünde en ufak bir üzüntü kırıntısı görmemiştim. Yine ben bilirim, burnu havada durumları geçerliydi. Bize küçümser gibi bakıyordu.
"Niye geldin. Dalga geçmek için mi?" dedi bilmiş bilmiş. Zaten bu kız beni tanısa bu şekilde buraya gelmeyeceğimi bilmiş olurdu. Ona gözlerimi devirdim
"Beni kendinle karıştırma tuğba. Son görevimi yerine getirmek için geldim. Yoksa bende senin yüzünü görmeye çok meraklı değilim"dedim ve onun yan tarafından geçtim. Sadece iki adım atmıştım ki tuğba'nın sesiyle olduğum yerde kalmak zorunda kaldım.
"Asrınnnnnn" dedi ağlamaklı ve cilveli bir şekilde. Ulan ne ara ağlamaya başladın. Sırf asrın için değilse bende birşey bilmiyorum. Suan onlara dönmekten korkuyordum. Onları sarılır şekilde görmekten çok korkuyordum. Ama bunu yapmak zorundaydım. O benim sevdiğim adam. Arkamı döndüğümde onları düşündüğüm gibi görmemiştim daha beter bir halde tuğba Asrını dudaklarına yapışmış bir şekilde gördüm..

Şaka lan şaka....😂😂😂😐

Asrının yanında duruyordu ve üzgün kedi gibi asrına bakıyordu. Asrınla gözlerimiz anlık bir şekilde kesişti. Asrının gözleri direk saçlarıma kaymıştı tabi onca acıyı ben çekmiştim asrın bey de beni aldattıyla kaldığı için saçlarımı yeni görüyordu. Sonra Gözlerini ilk kaçıran ben olmuştum. Ama asrının gözleri hala üzerimdeydi bunu hissediyordum. İnsan biri ona bakınca ister istemez, tanısın tanımasın hissederdi.
Hiç bozuntuya vermeden tuğbaya bakmaya başladım.. Ama aklımdan geçen herşeyi açığa çıkarıyordu.

Ne kadar da özlemişim onu. Kokusunu daha buradan bile alabiliyorum. Anlık da olsa gözlerinde kayboldu benliğim. Tüm hücrelerime işledi bir bir. Tekledi kalbim hiç durmadan. Sanki o burada ve sen onu deli gibi özledin dermiş gibi. Soluduğu havadan bende soludum. Öyle imkansız bir şeydi ki. İki adım öte de durup ona dokunamamak. Onun gözlerine bakıp saatlerin ayların yılların geçmesi beklemek. Ne çok zor onu severken ölmek....