Titanic (DOB & LT)

Hoofdstuk 15: Charlie

'Stop! Ik heb niks gedaan!'

De bewaker heeft mijn arm vastgepakt en loopt allemaal trappen af.

'Dat zullen we nog wel zien.'

We komen aan in een klein kamertje waar ik ruw in word geduwd. Er staat een klein bureau in, en er lopen overal leidingen. De dikke buizen zijn overal. De man pakt handboeien uit zijn zak en maakt mijn linkerpols vast.

'Wat gaat u doen?'

'Ik ga je vastmaken, is dat niet duidelijk? Je blijft hier tot de boot aankomt, eten komen we twee keer per dag brengen. Als we aankomen, gaat de politie dit verder afhandelen.'

Hij slaat de handboeien rond een van de buizen en maakt dan mijn andere pols vast. Ik kan nergens heen nu.

'Ik heb niks gedaan! Bella heeft die ketting in mijn zak gestopt en mij vervolgens de schuld gegeven dat ik hem gestolen had! Alstublieft, u moet me geloven!'

De bewaker haalt zijn schouders op.

'Het is erg moeilijk te geloven mevrouw. Ik word extra betaald om de familie DeLigne te bedienen, dus...'

'Is dat waar het allemaal om gaat?!' Ik kijk hem stomverbaasd aan. 'Gaat het allemaal om het geld?!'

Hij knikt. Ik begin nu boos te worden. Maar nog voordat ik kan beginnen met praten, komt er een stem uit de walkie-talkie op de schouder van de bewaker.

'Dit is een noodoproep voor alle eenheden. In noord is een lek. Alle eenheden zo snel mogelijk komen. Ik herhaal: dit is een noodoproep voor alle eenheden. In noord...'

Verder hoor ik het al niet. Een lek? Gaat het dan toch precies hetzelfde als vroeger? Gaan we zinken? De bewaker maakt zijn weg naar de deur.

'Meneer! Wat is er aan de hand?'

Hij kijkt op.

'Het lijkt erop alsof we gaan zinken.'

'Gaat u mij nog losmaken?'

Hij schudt zijn hoofd.

'Mevrouw, ik kan u niet losmaken. Dan krijg ik geen geld meer en...'

'Straks krijgt u helemaal geen geld meer omdat we dan gezonken en dood zijn! Dus maak me los!'

Zonder iets terug te zeggen loopt hij de kamer uit en draait de deur op slot. Fijn.

------------------------------------

Na een paar uur staat het water tot aan mijn knieën en dreig ik, nog steeds vastgeketend, in slaap te vallen als ik een harde klop op de deur hoor.

'Charlie?!'

'Skye?! Help!'

Het water komt nu tot halverwege mijn bovenbenen.

'Charlie, achteruit!'

'Het is niet zo dat ik ergens heen kan,' mompel ik.

Dan hoor ik een harde klap en de deur vliegt open. In de opening staat een doorweekte Skye. Ze loopt door het water naar me toe. Doordat de deur open is nu, komt er steeds sneller water naar binnen.

'Waar liggen de sleutels van deze dingen?'

'In het bovenste laatje van het bureau.'

--------------------------------------

'Waar moeten we heen? En waar is de rest?'

'Louis en Dylan zijn aan het helpen bij de lek. Kom mee.'

We lopen, of eigenlijk meer zwemmen, een paar trappen op en wanneer we de laatste trap op willen gaan, komt er een grote golf met water naar beneden. Het water staat nu tot aan onze schouders. Na een paar minuten bedenk ik me dat de ketting die ik van Dylan heb gekregen nog in onze kamer ligt.

'Ga jij maar vast naar boven, ik moet nog wat halen. Hou een plekje voor me vrij in de reddingsboot.'

En met die woorden zwem ik weg. Onze kamer is gelukkig niet heel ver weg, en al vrij snel ben ik in de kamer. Ik kijk de kamer rond en zie de ketting dan vlak voor me drijven. Ik grijp hem vast en jeer weer terug naar de laatste trap. Ik klim de trap op en hoe hoger ik kom, hoe minderhoog het water staat. Op het dek staat maar een klein laagje. Ik kijk rechts en zie dat de boot doormidden aan het breken is.

'Charlie!'

Vlak naast de grote scheur uis een reddingsboot waar Louis, Dylan en Skye in zitten. Ik begin te rennen, zo hard als ik kan. De boot is nu volledig gescheurd en er zit een grote ruimte tussen de twee helften. Ik moet nog vijf meter als ik de grond niet meer onder mijn voeten voel. Ik val. Ik hoor Bella lachen.

'Charlie!'

Mijn lichaam raakt het water met een harde klap en meteen word ik naar beneden getrokken door de stroming. Ik probeer omhoog te zwemmen, maar de stroming is te sterk. Ik krijg geen lucht meer en alles wordt zwart.