De Moordenaars

Hoofdstuk 4

Venice POV

"Wacht wat? Menen jullie dit nou? Serieus, jullie zijn echt de slechtste prankers ooit. Dit is nog slechter dan die keer dat Ashton een briefje voor mijn kamer legde met 'Jij bent dom'." Gefrustreerd sla ik met mijn vuist op de tafel.

Mijn moeder slaat zichzelf voor haar hoofd. "Ik hou van je Ash, maar heb je dan ook niks geleerd?"

"He, ik was toen acht, wat had jij dan verwacht," zegt Ashton.

"Alsnog, nu even serieus, wat deden jullie?" vraag ik. Ik verwacht dat ze nu in de lach schieten en keihard prank roepen ofzo, maar hun blik blijft serieus.

"Bewijs het dan, bewijs dat jullie niet liegen," zei Madelyne met een kille blik.

Mijn vader knikte kort naar mijn moeder, die een reusachtige grijns kreeg. Hij keek ook de rest aan, ze knikten kort terug. Ik hoorde het geluid van botten en op dat moment stonden er in plaats van Damien en mijn vader twee wolven.

"Cool," zegt Felix droog. Hij geeft Ashton een high-five. Waarschijnlijk gaan ze dit tegen ons gebruiken.

"Oh my god! Help me!" gilt iemand achter me. Ik draai me om en zie dat Laila bang onder een tafel zit.

"Dat komt me bekend voor," zegt Mono en kijkt voor zich uit. "Dat deden Ilse en Emma ook altijd als we werden aangevallen."

"Dus," zeg ik ongemakkelijk. "Jullie logen niet."

Mijn moeder komt naar me toe, maar niet op normale snelheid. Ze rent zo snel dat ze een vage streep is. "Wen er naar vast aan, zo zullen jullie vanaf nu ook leven."

Op dat moment kwam de maan op en voel ik ineens een helse pijn. Ik val kronkelend op de grond.

"Rustig maar, het is zometeen voorbij." Mijn moeder rent samen met Luca en Mono weg.

"Nou. Dat. Gaat. Lekker," zegt Madelyne terwijl ze tussendoor adempauzes maakt.

Adina en Laila zitten alleen met een grote grijns toe te kijken. Ze genoten duidelijk van allen pijn.

Ineens is de pijn weg. Ik probeer op te staan. Ik zie nog drie andere wolven voor me en gil. Dat probeer ik, maar het komt eruit als gejank.

Je eerste tranformatie, heel goed, zei mijn vaders stem in mijn hoofd. Ik draai nu officieel door.

Nee Venice, je draait niet door, hoor ik hem weer zeggen.

Dit is best wel eng. Ik hoor mijn vaders stem in mijn hoofd. Heel eng.

Ik stop wel, zegt mijn vader weer. Succes ermee he.

Ik draai me om naar voel dan hoe zwak mijn benen zijn en val flauw.

---------------

De volgende ochtend word ik wakker in mijn eigen bed. Ik had een rare droom over weerwolven en vampiers. Ik haal mijn schouders op en huppel vrolijk naar beneden.

"Hey mensen," zeg ik vrolijk en schuif aan. Ik open mijn mond om mensen over mijn droom te vertellen, maar mijn moeder zegt dan:

"Nee Venice het was geen droom, deze wereld bestaat echt en jij bent er nu deel van."

Shit.

<><><><><><>

Lange tijd geen update gehad, maar hier is hij dan. Srry dat ie zo kort is maarja;

Deal with it.

Doei,

Xxx us☄