De Moordenaars

Hoofdstuk 1

Geen POV

12 jaar geleden

"Vind ik niet!"

"Vind je wel!"

Snel renden Thomas en Marie op hun kinderen Ashton en Venice af die voor de zoveelste keer ruzie hadden.

"Wat is er aan de hand?" vroeg Marie.

Venice grijnsde breed. "Mama, Ashton vindt een meisje leuk, ze heet Grace."

"Dat zegt ze nou de hele tijd, maar dat is niet zo," zei Ashton en barste in tranen uit. "Ik zei dat ze moest stoppen omdat ik ouder was, maar zij zett steeds dat zij ouder is."

"Maar jullie zijn even oud," zei Marie en tilde Ashton op. "Dus daar hoeven jullie geen ruzie over te maken, ga maar snel met Felix spelen."

Ze zette Ashton neer en hij rende er vandoor met Felix die live van de ruzie genoot. Precies zoals Lily zou doen.

"Ik wilde niet dat Ashie zou huilen," fluisterde Venice met spijt in haar ogen.

Snel pakte Thomas haar op. "Zullen we jou naar Adina, Madelyne en Laila brengen?"
Ze knikte hevig en worstelde zich los uit zijn greep.

"Waar ging dat over?" Lily kwam de kamer binnenlopen met een grijns op haar gezicht en ging op de bank zitten.

"Zo'n debiel ruzietje als vanochtend en raad eens wie er live an stond te genieten?" zei Marie en plofte naast Lily op de bank neer.

Lily's grijns werd nog groter dan hij al was. "Felix natuurlijk. Madelyne was namelijk bij mij."

Er kwam uit het niets ineens een schreeuw en Damien kwam binnenhinkelen. Hij ploft neer op de eerste stoel die hij zag en trok zijn broek een stukje omhoog. Twee bloedende bijtwonden kwamen tevoorschijn.

"Felix! Ashton!" schreeuwde hij en de jongens kwamen binnengerend. Snel verstopten ze zich achter hun moeders.

Mono kwam ook binnenlopen om te genieten van Damiens woede.

"Wat is er?" vroeg ze zogenaamd bezorgd.

"Mono, jij bent niks veranderd," zuchtte Damien geïrriteerd.

"Mama, ik denk dat papa een beetje boos is op ons." Felix probeerde zijn gezicht te verbergen in Lily's haar, wat flink faalde.

"Wat heb je gedaan Ashton?" vroeg Marie.

"Ik heb oom Damien soort van gebeten tijdens het spelen." Een glimlachje verscheen op zijn gezicht.

"Goed zo Ashton, je hebt veel van me geleerd," lachte Marie en gaf hem een high-five. Lily lachte ook mee. Op dat moment kwamen alle meiden binnenrennen.

"Rustig maar oom Damien, wij gaan je wond verzorgen," zei Adina en haalde een dokterskoffertje tevoorschijn. "Ga maar rustig liggen."

Ze duwde hem naar beneden en bekeek zijn been. "Daar moet een pleister op."

Madelyne kwam aangesneld en plakte er een glitterpleister met feetjes op. "Hier papa," zei ze. "Helemaal beter."

Hij glimlachte duidelijk geforceerd en gaf haar een kus op haar hoofd. "Dankjewel hoor."

"Mooie pleister Damien." Luca kwam lachend binnenlopen. "Vooral die roze glitters."

"Ha-ha, heel grappig Luca." Sarcasme droop van zijn stem af. "Waar is Ilse eigenlijk?"

"Oh, die is op een familie-uitje. Mensen vervloeken die ze niet mogen," zei Marie alsof het gewoon was. Emma was verdergegaan met Liam en is ergens anders gaan wonen met hun dochter Melissa.

Alles was vredig en Lucas was voorgoed uit hun levens verdwenen.

<><><><><><>

Heee mensies

Dit was eigenlijk gepland als epiloog van de Overlevers, maar nu is het en proloog, meer hoofdstukken volgen

Xxx Us🎀🎁🎈