MAHALLE ARASI

MAHALLE ARASI - 17

Herkese merhabalarr.

Sınavlar başlıyor, herkese başarılar.

Keyifli okumalar..

----

Leylanın bu sözlerinden sonra gelen bir anlık duraksama ..

Beni girdiğim şoktan çıkaran, Leylanın ağlamaktan kısılmış sesi olmuştu. Kendime geldiğimde sorduğum ilk soru, " Yani şimdi.. ne olacak?" oldu. Leyla akan burnunu nezaket kurallarını umursamadan seslice çekti ve ekledi " Bilmiyorum. Allah kahretsin ya.." ellerini başına dayadı, dizlerini hızlıca sallarken ben tepki vermekten korkar bir şekilde onun hareketlerini izliyordum. Sarı saçlarını tek eliyle geriye attığında gözyaşlarıyla ıslanmış yüzü ortaya çıktı. Bu haline daha fazla dayanamadım ve kollarımı kocaman açıp sımsıkı sarıldım ona.

Birbirimize sarıldığımız birkaç dakikada Leyla omzumda ağlamasına devam etmişti. Bende onun ağlamasına dayanamayıp çözülmüştüm. Birbirimizden destek alarak ağlamamız Emel teyzenin kapıyı açmasıyla kesildi. Gözlerimizin altını silerken Leyla, sırtı kapıya dönük bir şekilde bir şey belli etmek istemezcesine derin nefesler almaya çalışıyordu.

Emel teyze; " Misafirler gitti kızlar. Bende pazara iniyorum haberiniz olsun. Evden çıkmayın Cavidan annem birşey isterse verirsiniz. Hadi dikkat edin. " dedi.

Kapıyı kapadığında Leyla sinirleri bozulmuş olacak ki gülmeye başladı.

Leylaya bakıp bende istemsizce gülmeye başladım. Birbirimize hiçbir şey söylemeden dakikalarca gülmüştük. " Ağlanıcak halime gülüyorum resmen. " dedi Leyla.

Onun böyle olmasına dayanamıyordum. Aramızdaki kasvetli hava, çalan zil sesi ile dağıldı.

Leyla bir çırpıda telefonu eline alıp duraksadı " Cemal arıyor! " dedi şaşkın bir ifade ile.

" Açsana kızım " deyiverdim.

Leyla, heyecanlı bir şekilde telefonun cevapla tuşuna bastı. Titreyen boğuk sesi ile birlikte " E-efendim " dedi.

Pür dikkat Leyla'yı dinliyordum.

" Evet ne yapacağız şimdi?

" 1 dakika annemin haberi yok! "

Endişeli gözlerini bana çevirdi, aynı anda dış kapının kapanma sesi duyuldu. Leyla endişesi korkuya dönüşür bir şekilde telefonu hızlıca kulağından çekti ve kapattı.

Oturduğu yerden aceleyle ayağa kalkmaya çalışırken, koridorda yankılanan ayak sesleri giderek yaklaşıyordu.

Biz birbirimize bakarak koridordan gelen seslere odaklanmış iken kapı aniden açılıverdi. Duvara çarpan kapınin ardından görünen yüz Emel teyzeye aitti.

Emel teyze yüzüne yerleşen hayal kırıklığı ifadesi ile önce beni süzdü, daha sonra gözleri Leyla'yı buldu.

Adımları odanın içine yönelirken kapıyı açık bıraktı. Anne kız karşı karşıya geldiğinde fazlalık olduğumu hissettim. Emel teyzenin Leyla ile yalnız konuşmak isteyeceğini düşündüğüm için adımlarım odanın açık kapısına yöneldi.

Kapıdan çıkacağım esnada Emel teyzenin " Orada dur Aslı! " deyişi üzerine olduğum yerde duraksadım.
Ben korkuyla yüzümü ikisine çevirdiğimde Emel teyze hiç beklemeden konuşmaya başladı.

" Doğru mu bunlar Leyla? Biz seni böyle mi yetiştirdik? Bize bunları yaşat diyemi ha? "

Leyla'nın cevap vermesini beklemeden soruları, acımasız ithamları ardı ardına sıralıyordu Emel teyze.