MAHALLE ARASI

MAHALLE ARASI - 10

Multimedyada karakterlerimizin hepsi var!!!!!!

Bu bölüm bol yorum bekliyorum ...

Keyifli okumalar.

--------

Duyduğum sesle donakalmış bir şekilde bahçenin ortasında kalakalırken kalbim korkuyla atmaya başladı.

Sesin Leyla'ya ait olduğunu algıladığımda, bakışlarım Leyla'nın
bulunduğu cama kaydı. Leyla'ya endişeyle bakarken ellerimle ona sus işareti yaptım.

Leyla anlamamış olacak ki camdan eğilerek;

"Ne oldu be?" diye sordu.

Çaresizlikle yüzümü sıvazlayıp yavaşça arkamı döndüğümde Murat'ın kaşları havaya kalkmış bir şekilde bana baktığını gördüm.

Anın getirdiği bir dürtüyle sol elimi yüzümden çekip havada salladım ve Murat'a;

"Selam!!" dedim.

Murat'ta elini havaya kaldırıp benim yaptığım gibi selam verdi ve;

"Aslı, burada ne yapıyorsun?" dedi.

"Biraz hava almaya çıkmıştımda Bende tam içeriye giriyordum."

Murat'ın bu durumu kurcalamaması için, "Neyse sonra görüşürüz!" dedim ve koşar adımlarla eve girdim. Kapıyı arkamdan kapatıp derin bir nefes alırken az önce yaşadığım anın adrenaliniyle hızla atan kalbime elimi bastırdım.

Merdivenlere ağır adımlarla ilerlemeye başladığımda Leyla'yı merdivenlerin başından bana bakarken buldum.

" O aşağıda olanlar neydi ?" diye sessizce konuşurken merdivenlerin başına gelmiştim.

Sinirle yüzüne bakıp,

"Sayende biraz rezil oldum da!" diye kinayeli bir şekilde cevap verdim ve ekledim "Bir dahaki sefere etrafa dikkat edersin umarım! " Kendimde de hata olmasına rağmen tüm suçu Leyla'ya yıkmaya çalışıyorum. Ne yapıyordum ben?

" Özür dilerim, Aslı." diyen Leyla'nın sesiyle düşüncelerden sıyrıldığımda pişmanlık sarmıştı etrafımı...

Odaya girmemden birkaç saniye sonra Leyla da girip kapıyı sessizce kapattı.

Çıt çıkmayan odada rahatsız bir şekilde uykuya daldım.

-------

Sabah Leyla'dan önce uyandığımda özür dilemek amacı ile sarılarak onu uyandırdım. Leyla uyanır uyanmaz onu gıdıklamaya başladığımda o da bana karşılık verince sabahın erken saatleri olmasına rağmen gülüşme seslerimiz odayı doldurmuştu.

Buradaki son günümüzü Leyla ve ailesi ile geçirmeye karar verdiğimiz için hep birlikte kahvaltı yaptık. Sonra Leyla ile masayı toplayıp salona geçtik. Emel teyzenin açtığı konuyla derin bir muhabbete girmiştik.

Ben telefona dalmış bir şekildeyken Emel teyzenin sesiyle irkildim. Birşeyler söylemişti ama ben sadece son birkaç saniyelik kısmına dikkat etmiştim. Buğradan bahsediyordu.

"Yazık oldu çocuğa, birileriyle kavga edip hastanelik olmuş. Annesiyle konuştum sabah, hastaneden taburcu olmuş ve şimdi durumu iyiymiş. Hatta biz konuşurken evden çıkıyordu." dedi.

Leylada alaycı bir ses tonuyla birlikte "Kötülere birşey olmazmış" diyip güldü.

Evet Buğrayı çok sevdiğim söylenemezdi ama o haline üzülmüştüm. Leylanın bu tavrı bana yanlış geldiği için ona "Böyle söyleme Leyla, ciddi bir durum bu" dedim. Benim lafımın bitmesiyle birlikte Emel teyze lafa atıldı, "Aslı haklı kızım, Buğra'dan hiçbirimiz pek hoşlanmasakta yaşadığı şey çok kötü."