«ERDEMİN HİKAYESİ:
İki yıl önce tanıştık. Babam beni zorla bir basketbol kampına yolladı. Bu yatılı bir kamptı ve ben onla aynı odada kalıyordum. O her gün ayrı bir kızla odaya geliyor ve onunla yatıyordu. Bu benim canımı sıkıyordu. Bende birgün bunu kenara çektim ve dedim ki "Bak adamım bu işler böyle olmaz. Bi gün ayrı diğer gün ayrı kızla yiyişiyorsun. Bu kızlar senden bunun acısını alırlar." dedim ve dediğim oldu. Tüm kızlar bununla olan fotoğrafalrını aldı ve kapımızın önüne bıraktı. Sonra akşam kamp ateşinde ona bağırdılar. Onun ne kadar pislik bir herif olduğuna dair kelimeler uçuştu havada ama o akıllanmadı. Ben onu uyarmıştım ama o daha da azdı. Ta ki benim 3 yıllık kız arkadaşıma gelene kadar. Orda çıtayı aşmıştı. Bende onun inadına hep onun yattıklarından daha güzel kızlarla yatmaya başladım. Günüm gecemi tutmuyordu. Hatta bi kaç kere onun yatacağı kızları ayartıp benim olmalarını sağlamıştım. Bir gün gerçekten birine aşık oldu. Onunla 3 haftadır çıkıyordu. Kampın bitmesine de bir hafta kalmıştı ve benim içimdeki intikam isteği yanıp tutuşuyordu. Bende bir gün sevgilisini fazla içirip Çağatay'ın yanına götürdüm. Kızın biraz saçını falan dağıtmayı da unutmadım tabi. Sonra ona sevgilin zıplamayı iyi biliyor diyince dayağı yedim ve gerçekten bir kavga başladı. Kazanan ben olunca, onunla bi daha asla konuşmadık. Asla.
• Elgin'in Ağzından •
Duyduklarıma inanmakta güçlük çekiyordum. Erdem bu herif yüzünden mi bu kadar görgüsüz ve sapıktı? ve daha önemlisi 3 yıl biriyle çıkmayı mı başarmıştı? Düşünebildiğim tek şey aralarının nasıl düzeleceğiydi. Komuşumuzla kavga etmesini istemiyordum. Yani neden yakışıklı falan olması yada karın kasları yüzünden değil. Her gün göreceğim içindi, ve daha da önemlisi onlarından birbirlerini her gün görecek olmasıydı. Evet kesinlikle o yüzden. Sanırım şimdi Erdem'e sarılmam gereken kısıma gelmiştik.
- Sarılmamı istermisin?
- Eğer o söylediğin şey bana temas edeceğin anlamına geliyorsa olur diyip sırıttı.
- Gerizekalı diyip omzuna vurup ona sarıldım. Gerçekten sarıldım. Hissederek. Aslında sapıklıkları dışında iyi bir çocuktu. Sevmem falan ama yine de... ne biliyim. Nefesimi kontrol edemiyordum. Bozuk televizyon yayını gibi titriyordu. Kalbim yada karnıma gelmiyorum bile. Bu düşünceler ile kendimi hemen ondan uzaklaştırdım. Bu duygu kesinlikle acımaktan fazlasıydı.
- Dediğim gibi, yatak benim!! Diye bağırıp onu yataktan ittirdim.
- Ama yapma bana bunu!! Sapıklı yapmayacağıma söz bile veririm. Yemin ederim.
- İnanmıyorum.
- Mertcan'ın üzerine yemin ederim!! Diyip ellerini önüne uzattı. Bende biraz düşünüp,
- Tamam ama en ufak sapıklığında kendini yerde bulursun.
- Anlaştık benim küçük meleğim diyip yanıma geldi. Kafamın omzuna gelmesini sağladı ve battaniyeyi üzerimize çekti. Aslında hava sıcaktı ama umursamadım. Kokusu beni cezbederken saçlarımı okşayışı uykumu getiriyordu. Midemdeki kelebekler inanılmazken elimi tuttu ve o kelebekler ağzımdan çıkcak dereceye geldi. Elim yanıyodu ve o yanma hissi saçımdaki eline kadar uzanıyodu. kendimi ondan uzaklaştırmaya çalıştım ama hayır. Sanki bedenim benden ayrı hareket ediyodu ve yerinden memnundu.
- Erdem bana dokunma.
- Niye? Yoksa bu da mı sapıklık oldu diyip yüzümü okşamaya başladı ve belimdeki el karnıma çıktı.
- Erdem lü-lütfe-en.
Ah hayır lütfen kekeleme olmaz!! Noluyor bana?
- Elgin iyi misin? Dedikten sonra ellerini yavaşça çekti.
- Evet sadece... bilmiyorum. Yüzümü ona döndürmemi sağladı. Örümcek alarmı! Fazla yakınız!!
- Benim yanımda utanma yada korkma tamam mı? Evet birbirimizi sevmiyoruz ama bu kamp ikimize de iyi gelecek. Güven bana. Diyip alnımı öptü. Beni yavaşça yatağın diğer yanına bırakıp vücudumun yapamadığını yaptı.
- İyi geceler melek.
- İyi geceler erdem diyip gözlerimi kapattım. Ona aşık olmuyordum değil mi? Yani olmaz öyle şey! Sanırım ilk defa gerçekten korkuyorum...
Eğer yazmamızı isteğiniz bir şey varsa yorumlara ya da biz buradan mesaj atabilirsiniz.
