Merhaba.
Bu kitabı yaklaşık 5 sene önce yazmıştım sonra devamını getiremediğim için vazgeçmiştim yazmaktan. Şu an kurgusu hoşuma gittiği için tekrar hortlatıyorum.
Elimden geldiği kadar düzelttim ama bazı kısımlar cringe olabilir lütfen aldırış etmeyin öaofçwdk
İyi okumalar 🥳
_______
Nefes al. Nefes ver. Nefes al. Nefes ver. Nefes al, nefesini tut! Sakın bırakma. Bırakırsan farkedilirsin. Farkedilirsen ölürsün. Gözlerini sevdiklerine kapat. Sakın açma. Etrafındakileri görme; gerek yok çünkü. Onlar olmadan da yapabilirsin. Kimseye muhtaç değilsin. Sadece sen. Sadece biz.
Koş. Arkana bakma. Uzaklaş oradan. Sakın yavaşlama. Yavaşlarsan yakalanırsın ve yakalanırsan ölürsün.
***
Düzlüğe çıktığımda nefes nefeseydim. Hala koşuyordum ama bacaklarımda güç kalmamıştı. Nefesimi düzene sokmam gerekiyordu, korkuyordum. Dinlenmek istiyordum ama durduğum an beni yakalayabilirlerdi. Buraya kadar gelmişken olmaz.
Arkamdan gelen seslerin kesildiğini farkettim. Yavaşladım ve sağımı solumu kolaçan ettim iyice; takip eden birileri var mı diye. Tekrar önüme döndüğümde kafamı çarptığım sert cisimle birlikte gözüm karardı. Toparlanmaya çalıştım ama zaten yorgun olan vücuduma söz geçiremiyordum. Yere düşerken her şeyin farkındaydım ama engel olamıyordum.
Etraftan gelen seslerle birlikte gözlerimi araladığımda nerede olduğumu anlamamıştım. Neden bu kadar bitkin hissettiğimi ve neden ıslak bir zeminde yatma gereği duyduğumu da. Ayağa kalktım. Etrafa bakınca havanın kararmaya başladığını farkettim. Nerede olduğumu anlamaya çalışıyordum. Sessizce ormanda göz gezdirirken gittikçe yaklaşan sesler ve bulunduğum tarafa doğru gelen karatıları gördüm. Onlar mı? Buldular mı beni? Bu kadar erken mi? Hayır olamaz. Bu kadar erken olamaz.
Koş!
***
Yaklaşık 5 saattir kaçıyorum. Acıktım,susadım ve yoruldum. Daha ne kadar kaçacağım hakkında bir fikrim yok ama durmuyorum. Durursam yakalanırım ve yakalanırsam da ölürüm. Belki karşıma birileri çıkar umuduyla devam ediyorum.
_______
Umarım beğenirsiniz...
