Geneva- Fiercer

24: Together

"Saan mo ba kasi ako dadalhin?" hawak-hawak niya ang aking kamay habang hinihila niya ako sa kung saang lugar niya ako dadalhin.

Hindi ako kinakabahan o natatakot sa kanya but nakakagulat lang ang bigla niyang pag-isip ng ganito at hindi ko gusto ang gagawin niya. Masama ang kutob kong isa itong malaking kapahamakan sa aming dalawa.

"Basta." hinila niya ako papalayo sa tinitirhan namin at ang tanging naririnig ko at nakikita ay ang mga ilaw na nasa mga tirahan ng isla at ang hampas ng mga ulan. Nagsisimula ng guminaw at alam kong nasa kailaliman na ng gabi.

Huminto kami sa kung saan halos kita ko ang yate na aming sinakyan kahapon.

"No way." mabilis kong winaksi ang kamay ko sa kanyang pagkakahawak. "No way Lucas. This is not a good idea."

"Geneva, this is fun. Really .." excited niyang sagot.

"Baka hanapin ako ni Miguel .. " nag-aalangan kong sabi sa kanya.

Madilim na rin at kung magising si Miguel na wala ako sa kwarto ay tiyak bugbug na naman ang aabutin ko sa kanya. I looked at Lucas' face and saw this doubt on his face painted. But then maya-maya pa ay hinila niya ang aking kamay ulit.

"It will be just a short time Geneva." masigla niyang sabi habang tapak-tapak na ng aming mga paa ang malamig na tubig-dagat at ramdam ko ang pagtayo ng aking mga balahibo dahil na rin sa haplos ng hangin na nasa paligid.

"Just promise me, it will be." parang bata kong sabi ko sa kanya. Hindi ko halos makita ang kanyang buong mukha dahil may kadiliman na rin sa paligid at kung hindi sa sinag ng buwan ay sigurodong napakadilim ng lugar.

"Yeah Promise. It will .."

Madali naming narating ang loob ng yate habang siya naman ay nagpapandar na ng yate. I can see the islands surrounding at habang nakaandar na ang makina ng yate ay mabilis akong nakakapit bakal na pwede kong makapitan.

Nalulula pa rin ako sa mga ganitong pangtubig na sasakyan pero nakita kong walang kahit anong naramdaman si Lucas kaya't nilakasan ko na rin ang loob ko.

"So where are we heading captain?" I am casual on him anymore. Pabiro ko itong tanong sa kanya kaya napiling siya ng tingin sa akin at nakangiti.

"Where do you want to go majesty?" pabiro namang sagot niya.

"In the middle of nowhere?" mahina kong sagot sa kanya na hindi sigurado.

"As you wish."

Huminto kami sa isang lugar kung saan wala ka talagang makikita kundi ang buwan lang sa kalangitan at ang mga bituin. Nakita ko siyang papunta sa kung saan ako nakatayo at noong nakarating na siya ay tumabi siya sa akin dahilan ng pag-amoy ko sa kanyang gamit na pabango.

"Now we're in the middle of nowhere." aniya.

"Thanks . For bringing me here." hindi ko gusto ang sagot kung iyon, dahilan ng paglingon niya sa akin.

"Sometimes lonely place makes you happy." ani naman nito.

Napalingon ako sa kanya. "Great escape you mean."

Lumingon rin siya. "Escape from what?"

Umiling ako.

"Brother."

Nagulat ako sa sinabi niya. Paano niya nalamang namromroblema ako sa kapatid niya? Yeah, rightI remembered kung paano niya narinig ang lahat ng usapan namin ni Miguel sa kwarto last few nights.

"I can feel." he added. "But if you don't want to talk about it. Then let's shut up?" -

Niyakap ko ang aking katawan dahil sa lamig ng hangin pero hindi ko ito ininda.

"It is just .. just things changed." I said in a low voice.

Nagtanong ang kanyang mga mata.

"Treatment." I answered again.

Honesty, I don't want to talk about it with someone. Hindi rin sa sinasabing may tiwala ako sa kanya because not even Zach that is my best friend at pinagkakatiwalaan ko ay nasabi ko na ito. I didn't even dare to say all these things to my best friend. There is just something on this guy that makes me feel comfortable.

"So Brenna must have been so lucky too." Ito rin ang mga katagang sinabi niya sa akin noon sa Kusina noong nagluluto ako.

"I don't know." he shrugged his shoulder. "I can't even honestly answer that."

Kunot-noo ko siyang tinanong. "What do you mean?"

"I think it is the vice versa."

Kunsabagay. Sino ba naman ang hindi masweswerte kung isang Brenna na isa sa mga apo ng mayamang negosyante sa bansa ang manonobya nito?

"God Geneva! It is starting to run."

Nagising ako sa kanyang malakas na sigaw at ang pagdapo ng mga patak ng mga ulan sa aking balikat dahilan ng aking pagtakbo sa may bubungan na lugar sa yate.

"Fast Gev." I heard him commanded. "Bilis at lumakas ang ulan."

"Naman, ngayon pa talaga umulan !!?" reklamo ko.

Mahina siyang tumawa sa akin at kinunotan ko siya ng noo. "What's with the laugh?"

"Nakakatawa ka lang magreact sa ulan." ngisi nito.

"Just .. moment breaker." saad ko.

"Ako?" tanong niya.

"Hindi ang ulan."

Gusto kong matawa ngunit pinipigilan ko. Nakakatuwang kasama ang lalaking ito- hindi masyadong magets lahat ng sinasabi ko. Kaya kung may sikreto kang nalalaman- hinding-hindi ka talaga nito mabubuking.

Mas lumakas pa ang ulan ng medyo matagal kaya nangangamba na talaga ako. Paano kung matagal pa itong tumigil?Lumalakas na rin ang mga ulan dahil sa lakas ng ulan. Nakita ko siyang palabas ng isang deck habang ako naman ay nasa labas at nagpapasilong lang.

"Gev, just get in here. Mababasa ka lang ng ulan!" utos niya sa akin.

Nabahala akong tumingin sa kanya. "Are you sure we can't leave?"

Sinabi kasi nito kaninang malakas pa ang mga alon at kung ipipilit namin talaga ay baka madisgrasya pa kami. Lumalakas naman talaga ang alon at mas lalong lumalakas ang takot ko dahil baka sa mga oras na ito hinahanap na ako ni Miguel at siya naman ay ni Brenna.

"We can't. I am so sorry."

Pumasok ako sa loob na takot ang naramdaman. Nakita ko siyang pahiwalay sa akin ng direksiyon.

"Where are you going?" tanong ko.

"Just checking the yacht's position. I'll be back. I promise."