Geneva- Fiercer

31: Unexpected Presence

Late na ng makatulog kami. It was really late in the morning to get sleep. Pasado alas 7 na rin iyon, but we made sure to grab breakfast first before sleeping kaya kinain na namin muna ang niluto namin kagabi. Medyo masakit pa rin ang ulo ko dahil sa dami kong ininom na wine.

He is still sleeping at alam kong nasa bandang hapon na ng magising ako. I got up from the bed, fixed my face but I didn't take a shower may hang-over pa ako kaya unang hinagilap ng aking mata ang ref at isang basong malamig ang tubig.

Nirelax ko ang aking katawan sa sofa habang umiinom. Nilapag ko ang aking ulo sa ulunan ng sofa at tahimik na nagpikit ng mata. Gusto ko pa ring bumalik ng tulog pero ayaw na ng katawan ko. Parang nakakabagot lang kung palagi akong nasa kama buong araw.

Nang bigla ay narinig ko ang door bell sa labas. Isa lang iyon. Sabi ng papa ko, pay may nagdoor bell o kumatok ng isa lang ay hindi daw tao iyon- at hanggang ngayon kahit na may asawa ako ay naniniwala pa rin ako sa pamihiin niyang iyon.

But what made me amaze on myself was when I found out myself walking heading outside. Hindi naman kasi ako natatakot pero hindi ko alam kung bakit nakatayo ako sa likod ng pinto at nakahawak na sa knob ng pintuan.

I stared upstairs para sana tawagin si Miguel but inisip kong hindi nalang. Siguro naman no, sa kalumaan ng bahay na ito wala naman sigurong nakakatakot na nakatira rito. Binuksan ko ang pintuan at dumiretsong pumunta sa gate.

Bumungad sa akin ang lalaking nakatalikod at noong una ay hindi ko halos nakilala.

"Lucas .. " mahinang sambit ko.

Humarap siya sa akin at nakapinta ang mahabang ngiti sa kanyang mukha na halos ay abot-teynga. Tumakbo siya at agad na niyapos ako ng yakap na halos ay nagpakawala ako ng napakalaking gulat dahil sa ginagawa niya.

"Maribelle. I've missed you." - mahina niyang sabi sa teynga ko.

Halos ay nagulat at nanlaki ang aking mata sa narinig na pangalan na sinambit niya sa akin. Maribelle. It was the name I used when we first meet. Noong narinig ko sa kanya iyon para tuloy akong nabunutan ng tinik. Naalala niya ang pangalang ginamit ko? Pero paano? It was only me, Miguel, Zach ang nakakaalam niyon so papaano?

"How did you .. --?"

Pinutol niya ang tanong ako at instead ay nilagay niya ang kanyang daliri sa aking labi para tumahimik. "Shhh .. I can't explain this to you right now Geneva."

"Explain? Anong ibig mong sabihin?" naguguluhan na ako.

"We have to go .. just come with me." hinawakan niya ang aking kamay at hinila ako.

Hinablot ko ito pabalik. "No .. You have to tell me first kung ano ba ang nangyayari- sino ka ba talaga Lucas bakit ang rami mong alam sa akin?"

Alam kong mahina ang boses niya dahil baka marinig kami ni Miguel.

"Gev, that's why I am taking you with me for you to know .. please huwag dito." - hinila niya ako ulit at nagsimula akong maglakad.

But I don't know why, because there is something that stopping me and at the moment when I looked at the house where Miguel is quietly sleeping, huminto ako sa paglalakad at binawi ang kamay ko sa kanya. Hindi pa naman kasi kami masyadong malayo sa bahay.

"Gev." ani niya ng huminto ako. "I know this is so confusing .. what's happening but kailangan mong umintindi sa akin na hindi ito ang tamang lugar para sa lahat."

"But you are Lucas and we just only met this weeks ago .. and seriously I don't really know except the fact that you're my husband's twin and the one who made me confuse on everything."

Hindi siya makasagot.

"So please stop Lucas, you know what. Your brother's back. He changes now. He is totally back on loving me and telling me that he still loves me." -

Pareho kaming natigilan ng bigla ay narinig namin ang tawag ni Miguel sa akin.

"Gev, I am up. Where are you?"

Tumingin ako sa kakambal nitong malumanay ang tingin sa akin.

"Now. Please go. I don't want to get trouble from the two of you. Baka makita ka pa niya."

Hindi man lang siya kumilos sa sinabi ko. "Please Lucas."

Lumapit siya sa akin at niyapos ako ulit ng yakap. "Geneva, you have to trust me and if still you don't, I don't care but what I am saying to you right now is you have to trust me."

Narinig ulit namin ang tawag ni Miguel.

"I'll be back. Promise I'll be back for you."

Umalis na siya at naiwan akong tulala.